مقایسه نتایج درمانی ترمیم پارگی های بزرگ و وسیع روتاتورکاف با و بدون تقویت با مش اولترا پرو
[پایان نامه]
امیر حیدری
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۰
۷۷ص
دکتری تخصصی
ارتوپدی
۱۴۰۰/۱۲/۲۳
مقدمه: آسیب روتاتور کاف شایع ترین علت مراجعه به پزشک به دنبال آسیب شانه در بزرگسالان می باشد. درمان جراحی ترمیم روتاتور کاف در بیمارانی که علائم آنها علی رغم درمان های کانزرواتیو بهبود نمی¬یابد مورد قبول همه جراحان است. یکی از نگرانی های اصلی بعد از جراحی روتاتور کاف عدم ترمیم و یا پارگی مجدد است. این موضوع جراحان را بر آن داشت به دنبال تکنیک هایی برای تقویت ترمیم پارگی روتاتور کاف بر آیند. ما در این مطالعه بر آنیم که نتایج درمانی یکی از این روش های تقویت یعنی استفاده از مش اولترا پرو را در بیماران با پارگی های ماسیو و بزرگ روتاتور کاف را به شکل یک ترایال بالینی انجام دهیم..روش کار: این مطالعه یک مطالعه کارآزمایی بالینی و تصادفی در بیماران با پارگی روتاتور کاف وسیع و بزرگ می باشد که تحت جراحی باز ترمیم روتاتور کف قرار گرفته اند. بیماران در دو گروه به صورت تصادفی قرار گرفتند، در یک گروه بیماران از مش اولترا پرو جهت تقویت ترمیم استفاده شد. پیامد درمانی شامل معیارهایی چون دامنه حرکتی مفصل، پرسشنامه ساده شانه، پرسشنامه نمره شانه آکسفورد و میزان درد بیمار در دو گروه بررسی و نتایج آن با هم مقایسه شد.نتايج: تعداد 60 (47 آقا) بیمار با میانگین سنی 59.1±7.0 سال در دو گروه 30 نفره ترمیم با مش و بدون مش مورد مطالعه قرار گرفتند. مقادیر زوایای فوروارد فلکشن، ابداکشن، اکستنرنال روتیشن و اینترنال روتیشون در هر دو گروه در طی مدت مطالعه افزایش معنی داری داشت (P<0.01)؛ اما تفاوت معنی داری میان دو گروه از نظر تغییرات این زوایا یافت نشد (P>0.05). میزان زاویه ابداکشن و اکسترنال روتیشن در ماه 12 بعد جراحی در گروه ترمیم بدون مش نسبت به ویزیت ماه ششم به طور معنی داری کاهش یافته بود. در طی مدت مطالعه و در هر دو گروه ترمیم با مش و بدون مش نمره پرسشنامه OSS به طور مشابهی کاهش و نمره SST به طور مشابهی افزایش داشت. میزان درد بیماران هر دو گروه تا ماه ششم کاهش و در فالوآپ ماه دوازدهم افزایش یافت.نتیجه گیری: به طور کلی نتایج مطالعه ما نشان می¬دهد اگر چه استفاده از مش اولترا پرو برای تقویت ترمیم روتاتور با نتایج بلند مدت بهتری در میزان ابداکشن و اکسترنال روتیشن بیماران همراه بوده است، اما تاثیر این روش بر نتایج بالینی بیمار چندان قابل توجه نیست و برای قضاوت دقیق¬تر در این زمینه نیاز به مطالعات بیشتر می باشد.