ارزیابی ویژگی های بیومکانیکال قرنیه با دستگاه کورویس قبل و بعد از جراحی کارگذاری ایمپلنتهای داخل استرومال قرنیه در بیماران کراتوکونوس
[پایان نامه]
سیما شیخ قمی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۹
۵۷ص
دکتری تخصصی
چشم پزشکی
اهداف: مقایسه تغییرات بیومکانیک قرنیه در بیماران کراتوکونوس قبل و بعد از جراحی کارگذاری رینگ های داخل استرومال قرنیه (ICRS) با استفاده از دستگاه کورویس. روش کار: در این مطالعه آینده نگر، تعدادی از بیماران کراتوکونوس واجد شرایط کارگذاری رینگ داخل استرومال قرنیه مورد بررسی قرار گرفتند. حدت بینایی دور اصلاح نشده و اصلاح شده، پارامترهای کراتومتری و بیومکانیک قرنیه قبل از عمل بیماران با دستگاه کورویس ثبت و جمع آوری گردید. سپس بیماران تحت جراحی قرار گرفته و به مدت شش ماه پیگیری شدند. در پایان شش ماه مجددا از نظر متغیرهای ذکر شده مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل آمده با مقادیر قبل از جراحی مقایسه گردید و آنالیز آماری با نرم افزار SPSS v.23 انجام گردید. نتایج: مجموع 26 چشم (11 مورد چشم راست و 15 مورد چشم چپ) از 23 بیمار کراتوکونوس وارد این مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران 8.3±31.54 سال (در محدوده ی 21 تا 49 سال) و 16 نفر از آنان مرد بودند. میانگین (±انحراف معیار) دید اصلاح نشده¬ی بیماران در واحد LogMar قبل و بعد از عمل بیماران به ترتیب 0.65±0.85 و 0.2±0.48 بود. در مورد کراتومتری قرنیه بیماران قبل از جراحی، میانگینKmax و I-S value به ترتیب 4.22±55.56 و 3.19±6.00 بودند که بعد از جراحی به مقادیر 4.19±53.19 و 2.14±4.09 کاهش یافتند که این تغییرات همگی از نظر آماری معنی¬دار P) >0.05( بودند. در بررسی بیومکانیک، اکثر پارامترهای اندازه¬گیری شده با دستگاه کورویس به جز دو پارامتر ARThو HR تغییر معناداری پیدا نکردند. بحث و نتیجه گیری: بهبود توپوگرافی و حدت بینایی بیماران کراتوکونوس که تحت جراحی موفقیت آمیز ICRS قرار می گیرند در مطالعات متعددی از جمله این مطالعه اثبات شده¬است. علاوه بر این، نتایج مطالعه¬ی ما نشان داد که این جراحی نمی¬تواند سبب تغییر معناداری در اکثر پارامترهای بیومکانیکال قرنیه به صورت قابل شناسایی برای دستگاه کورویس شود.