عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۹۶۱۴۰پ
فارسی
فارسی
بررسی اثرات دایسون بر پاسخ التهابی و مرگ و میر موشهای سوری نر در مدل حیوانی سپیس یه روش CLP
[پایان نامه]
محمود شوکتی صیاد
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۹
۷۱ص.
جدول،نمودار
سی دی
کارشناسی ارشد
سم شناسی عمومی
۱۸
سپسیس یک بحران بالینی و پاسخ التهابی سیستمیک بدن به عفونت شدید است که یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در جهان و به ویژه بیماران بستری در بیمارستان محسوب می شود، سالانه بالغ¬ بر 19 میلیون نفر در جهان به این بیماری مبتلا و بیش از 5 میلیون نفر جان خود را از دست می-دهند. هزینه¬های درمانی صورت گرفته در خصوص این بیماری را می¬توان سالانه میلیاردها دلار برای هر کشور تخمین زد و علیرغم پیشرفت و تحقیقات فراوان در بهداشت و سلامت این آمار همچنان رو به فزونی است. عدم شناخت دقیق این بیماری و خلا مارکر اختصاصی برای شناسایی زود هنگام سپسیس از یک سو و نبود درمان اختصاصی و داروی تایید شده مناسب از سوی دیگر اهمیت تحقیق پیرامون این بیماری را دوچندان می¬کند. از آنجا که طبق شواهد گرد¬آوری شده از پژوهش-های مختلف داروی داپسون مکانیسم¬های ضدالتهابی، ایمنومدولاتوری و آنتی¬اکسیدانی از خود نشان داده¬ است، از این رو پیش¬بینی می¬شود با اثر مثبت در بیماری سپسیس و کاهش فاکتورهای مسبب بحران این بیماری می¬تواند در بدن اثر محافظتی به این بیماری نشان دهد. لذا هدف این مطالعه بررسی اثرات داپسون بر پاسخ التهابی و مرگ و میر موش¬های سوری نر در مدل حیوانی سپسیس به روش Cecal ligation and puncture است.مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر با طراحی تجربی در محیط آزمایشگاه انجام گرفت که برای بررسی پارامترهای خونی پنج گروه ده تایی از موش¬های سوری نر از نژاد Wistar تحت جراحی CLP قرار گرفتند که طی آن سکوم از 20 درصد انتهایی بسته و توسط سوزن با سایزG 20 حفره¬ای در آن ایجاد گردید و سپس در سه گروه از این حیوانات داروی داپسون که از قبل در نرمال سالین و دی متیل سولفوکسید 3 درصد به صورت تازه تهیه شده بود به ترتیب با دوزهای 5/0 ، 1 و 2 میلی¬گرم بر گیلوگرم تزریق شد و دو گروه دیگر نیز به عنوان گروه کنترل (بیمار سپسیس) و گروه شم (بدون سپسیس) در نظر گرفته شدند پس از طی 24 ساعت از حیوانات زنده مانده خون¬گیری انجام و بافت کلیه در فرمالین 10 درصد قرار گرفت و بعد از تهیه سرم، آنالیزهای آزمایشگاهی با کیت الایزا و... انجام شد و نتایج مربوط به فاکتور های IL-6، IL-1β، IL-10، TNF-α،BUN ، MPO، NO، Creatinine و Lactate در بین گروه ها با نرم¬افزار Graphpad Prism ورژن 8 با روش ANOVA analysis One-Way همراه با Tukey’s Post-Hoc test مورد آنالیز قرار گرفت. بافت کلیه نیز پس از برش و رنگ آمیزی Hematoxylin and Eosin مورد بررسی قرار گرفت. از طرفی پنج گروه دیگر از موش¬های سوری مطابق گروه¬های قبل برای تعیین درصد بقا پس از 96 ساعت در نظر گرفته شدند و در آخر منحنی بقا از طریق روش آماری Kaplan-Meier method and log-rank test رسم و مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه سپسیس القا شده توسط CLP سبب افزایش معنادار سطح فاکتورهای التهابی در گروه کنترل سپسیس در مقایسه با گروه شم شد و درمان با داروی داپسون سبب کاهش معنادار سطح فاکتورهای التهابی TNF-α در همه گروه¬های درمان با دوز¬های مختلف، IL-1β در دو گروه درمان، IL-6، MPO، NO در یک گروه درمانی و افزایش معنادار سطح سایتوکاین ضدالتهابی IL-10 همچنین کاهش چشمگیر سطح Lactate و Creatinine در یک گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل شده است. از طرفی در گروه¬های ثبت درصد بقا نیز تزریق داروی داپسون پس از القای سپسیس با افزایش معنادار درصد بقا در هر سه گروه درمان نسبت به کنترل همراه بود (P≤0.001). و این مطالعه نشان داد که تزریق داروی داپسون پس از القای سپسیس در موش¬های سوری نر می-تواند به طور معنی ¬داری (P≤0.05) موجب کاهش فاکتورهای التهابی، افزایش درصد بقا و تا حدودی حفظ سلامت بافت کلیه در این بیماری شود.نتیجه گیری: بنابراین طبق تحلیل همه یافته ها، استفاده از داروی داپسون به عنوان یک ترکیب آنتی¬اکسیدان و ضدالتهاب می¬تواند تا حدودی اثرات مخرب بیماری سپسیس را کاهش داده و به بهبود عملکرد طبیعی بافت کلیه کمک کرده و شانس بقا را افزایش دهد.
داپسون
سپسیس
موش سوری
CLP
، پدیدآور
شوکتی صیاد، محمد
، استاد راهنما
، استاد راهنما
شفارودی، حامد
دهپور، احمد رضا
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
ایران
20221206
۲۱۰۹ف
دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی
p
TF
92029
a
Y
