اثر استرس مزمن ناشی از جداسازی مادری (Maternal separation) بر سیستم تولید مثلی در موش نر نقش استرس اکسیداتیو و واکنش های التهابی
[پایان نامه]
کژال خدامرادی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۹
۹۸ص
جدول،نمودار
سی دی
دکتری تخصصی(PHD)
بیولوژی تولیدمثل
۲۰
قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زای طولانی مدت در اوائل زندگی پس از تولد اثر منفی بر تکامل مغز و شبکه های بیولوژیکی دارد. جداسازی مادران (MS) به عنوان یک تجربه استرس زای معتبر در اوائل زندگی، اثر زیان آوری بر مدارهای عصبی-بیولوژیکی دارد. هدف ما در این مطالعه بررسی اثرات MS بر کیفیت اسپرم و عملکرد بیضه در موش های نر بالغ بود.مواد و روش کار: در این مطالعه موش های نر، تحت روش MS در طی روزهای 2 تا 14پس از تولد (PND) قرار گرفتند. پارامتر های اسپرم، تغییرات بافت شناسی در بافت بیضه، تولید ROS (با استفاده از تست DCFH-DA)، بیان ژن های Tlr4، Nlrp3، Tnfα، Bax، Asc، Caspase-1 و Bcl2 در بافت بیضه (با استفاده از Real-time RT-PCR)، میزان پروتئین CASPASE-3 و CASPASE-8 (با استفاده از Western blotting) و میزان پروتئین های IL-1β، IL-18، GPX و ATP (با استفاده از ELISA) و بیان پروتئین های CASPASE-1 و NLRP3 (با استفاده از ایمنوهیستوشیمی) ارزیابی شد.یافته¬ها: نتایج نشان داد که MS تعداد، مورفولوژی و زنده مانی اسپرم ها را به طور معناداری کاهش می دهد (P<0.05). MS به میزان قابل توجهی قطرهای لوله های سمنیفروس و ضخامت اپیتلیوم سمنیفروس را کاهش داد .(P<0.05) به علاوه، MS به طور معناداری میزان تولید ROS را افزایش داد و غلظت GPX و ATP را کاهش داد (P<0.05). MS منجر به افزایش معنادار در بیان Tlr4،Nlrp3،Tnfα،Caspase-1،Asc و IL-1β و IL-18 شد (P<0.05). علاوه بر این، MS باعث القای آپوپتوز شد به طوری که به میزان قابل توجهی Bax، CASPASE-3 و CASPASE-8 را افزایش داد و بیان Bcl2 را کاهش داد (P<0.05). نتیجه¬گیری: بر اساس یافته های این پژوهش نتیجه گرفتیم که استرس اوائل زندگی ناشی از MS منجر به اثرات زیان آوری بر پارامترهای اسپرم و بافت بیضه می شود که احتمالا از طریق فعال سازی تولید ROS، اثر بر عملکرد میتوکندریایی، فرایند های التهابی و مسیرهای آپوپتوز می باشد.