بررسی ارتباط مناطق مرده حلزونی با فرکانس وزوز در مبتلایان به وزوز تونال مزمن و کم شنوایی متوسط و شدید
[پایان نامه]
پریا صالحی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۸
۱۰۵ص
دکتری تخصصی بالینی
گوش و حلق و بینی
مقدمه:. پاتوفیزیولوژی وزوز گوش هنوز به طور کامل شناخته شده نیست اما برخی مطالعات به ارتباط این اختلال با کاهش شنوایی اشاره کرده اند. در برخی مطالعات، نشانههایی از آسیبهای حلزونی در آزمونهای سایکوفیزیکال و بررسی های پاسخ شنوایی ساقه مغز(ABR) نشان داده اند. از این جهت در این مطالعه، بر آن شده ایم تا به بررسی ارتباط میان مشخصات وزوز گوش و مناطق مرده حلزونی بر اساس آزمون TEN در بیمارانی که همزمان از وزوز گوش و کاهش شنوایی حسی-عصبی رنج می برند، بپردازیم. روش اجرا: در این مطالعه بیمارانی که دچار کاهش شنوایی متوسط تا شدید بودند و از نظر معاینه گوش میانی و داخلی سالم بوده اند و علائم قابل انتساب به بیماری دیگری از جمله اتواسکلروز و منیر نبوده است. براساس پرسشنامه تهیه شده ازوزوز گوش تونال شکایت داشتند، وارد مطالعه شدند. کلیه بیماران تحت ادیومتری درفرکانس های 25/0 ،5/0 ،75/0 ،1 ،5/1 ،2 ،3 ،4 ،6 و 8 کیلوهرتزقرار گرفته و سپس ارزیابی سایکواکوستیکی وزوز به منظور تعیین تطبیق زیر و بمی (Pitch Matching)و بلندی وزوز (Loudness Matching) حداقل سطح پوشش پذیری (Minimum Masking Level) و تعیین میزان مهار باقی مانده(Residual Inhibition) انجام شد. پس از آن، از بیماران به منظور شناسایی مناطق مرده حلزونی تحت آزمون –Threshold equalizing noise test با کالیبراسیون دسی بل HL قرار گرفتند. سپس با استفاده از آزمون های آماری، همبستگی میان پارامترهای سایکواکوستیکی وزوز تونال بیمار با فرکانس مرزی و همچنین فرکانس منطقه مرده حلزونی بیمار بررسی و مقایسه شدند. نتایج: در این مطالعه 33 گوش در این بیماران دچار عارضه وزوز بررسی شده اند. محدوده سنی بیماران از 19 سال تا 80 سال بوده است. میانگین سنی بیماران 52.85 سال با انحراف معیار 15.20 سال و میانه 54 سال بوده است. 14 بیمار زن و 13 بیمار مرد بوده است. دو بیمار همزمان از علامتت سرگیجه شکایت داشته اند که سرگیجه قابل انتساب به بیماری منیر نبوده است. در این مطالعه ارتباط معناداری میان بلندی تطابق یافته وزوز و فرکانس های منطقه مرده حلزون گوش وجود ندارد. (Cor. Coefficient0.004, p value=0..972) در بررسی رابطه بین حداقل سطح پوشش پذیری با فرکانس منطقه مرده حلزون گوش نیز این نتیجه را در پی داشته است که ارتباطی بین این دو متغیروجود نداشته است. (Corr. Coefficient: 0.018, p value=0.873) همچنین تنها 8 گوش از بیماران (24.2%) فرکانس منطقه مرده مشابه با فرکانس وزوز گوش داشته اند. نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد وجود نقاط مرده بر اساس آزمون TEN به عنوان یک عامل، با ایجاد وزوز گوش، ارتباطی ندارد. البته برخی مطالعات این نکته را نیز مطرح کردهاند که استفاده از آزمون TEN به عنوان یک ابزار تشخیص نقاط مرده حلزون گوش، ممکن است معیار محدودی باشد. .اگر چه آزمون TEN (HL) می تواند در سطوح بالاتر و بدون تحریف و خللی ارائه شود و در نتیجه ممکن است مقدار نتایج Inconclusive را کاهش دهد از این رو ارزیابی فرضیه هایی که مطرح شد نیاز به مطالعات بیشتری دارد.