طراحی و تولید فیوژن فاکتور رشد کراتینوسیتی و XTEN در میزبان باکتریایی اشرشیا کلی
[پایان نامه]
محمد شهباز سردرود
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۸
۱۰۷ص.
جدول،نمودار
سی دی
کارشناسی ارشد
زیست فناوری پزشکی
۱۸
فاکتور رشد کراتینوسیتی (KGF) یا FGF-7 عضوی از خانواده فاکتورهای رشد فیبروبلاستی می باشد که به صورت اختصاصی بر روی سلولهای اپیتلیالی (مخصوصا کراتیونسیت ها) دارای عملکرد میتوژنی می باشد. اثرات محافظتی KGF بر روی بافت های اپیتلیالی مخصوصا در فضای دهان در پیشگیری یا درمان موکزیت های دهانی ناشی از شیمی درمانی یا پرتودرمانی در بیماران سرطانی مورد تایید قرار گرفته است. اما تولید و استفاده از KGF به دلیل پایداری پایین و نیمه عمر کوتاه آن با محدودیت مواجه است. در دهه های گذشته روش های مختلفی برای بهبود خواص فارماکوکینتیکی این پروتئین انجام گرفته است که در مواردی تا حدودی موفق بوده اند اما با این وجود هنوز فاصله زیادی با بسیاری از پروتئین های درمانی رایج داشته اند. در سالهای اخیر پلی پپتید های XTEN برای ایجاد فیوژن با پروتئین های گوناگون به منظور بهبود نیمه عمر پلاسمایی و فعالیت آنها طراحی و ثبت شده اند. این پلی پپتید ها کاملا آبدوست بوده و اکثرا دارای بار منفی زیادی در سطح خود می باشند که این عمر به افزایش پایداری پروتئین فیوژن آنها در حالت محلول و جلوگیری از تشکیل اگریگه و یا اجسام انکلوژن در طی مراحل بیان کمک می کند. در این مطالعه توالی های مختلف XTEN با طولهای متفاوت برای ایجاد فیوژن با KGF از طریق بررسی های بیوانفورماتیکی مورد ارزیابی قرار گرفتند و در نهایت توالی AE144-4A که دارای 144 اسید آمینه می باشد برای ایجاد فیوژن با KGF انتخاب شد. سپس ژن مربوطه در وکتور پلاسمیدی زیر همسانه سازی شد و خواص بیوشیمیایی و فعالیت زیستی این پروتئین فیوژن پس از بیان و تخلیص پروتئین با بررسی های مختلف ارزیابی شد. نتایج اولیه بهبود پایداری و فعالیت KGF در حالت فیوژن با AE144-4A را تایید کردند.