بررسی اثربخشی پیوند میکرو وزیکولهای ترنسفکت شده با miR-146a وmiR-126 مترشحه از سلول های بنیادی مزانشیمی بر ترمیم و بازسازی بافت آسیب دیده ی قلب پس از MI
[پایان نامه]
شیلان شافعی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۸
۱۰۷ص.
جدول،نمودار
سی دی
دکتری تخصصی(PHD)
پزشکی مولکولی
۲۰
بیماریهای قلبی عروقی به عنوان عامل اصلی مرگ و میر در جهان مطرح هستند و با وجود پیشرفت های پزشکی در درمان سکته ی قلبی حاد(AMI) ، به دلیل طبیعت غیر تکثیرشونده سلولهای قلبی بالغین، میوکاردیوم به وسیله ی بافت فیبروتیک جایگزین میگردد. این بافت خاصیت انقباضی ندارد و در نهایت به نارسایی قلبی منجر میشود بنابراین به منظور جلوگیری از آن علاوه بر روش های معمول مانند برقراری مجدد جریان خون روش های مکمل هم مورد نیاز است.سلول درمانی به عنوان یکی از گزینه ها در درمان MI مطرح است اما به دلیل محدودیت های آن از جمله ایجاد واکنش های ایمونولوژیک و تمایز های ناخواسته و homing سلولهای پیوندی، در سالهای اخیر استراتژی درمانی عاری از سلول به عنوان یکی از درمانهای موثر و کم خطر معرفی شده است.اگزوزمهای مشتق شده از سلولهای مزانشیمی بافت چربی خواص سلولهای والد خود را نشان داده و میتواند خواص را به سلولهای پذیرنده ی خود منتقل کند.یکی از مهمترین محتویات اگزوزومها microRNA ها هستند که فرایندهای سلولی را از قبیل رشد ، تکثیر ،تمایز و مرگ سلولی را کنترل میکنند.در این مطالعه ازخواص پاراکراین اگزوزمها ی مترشحه از سلولهای بنیادی مزانشیمی در جهت بهبود عملکرد قلب واز سوی دیگر به عنوان حاملی بیولوژیک برای انتقال miRهای مورد نظر استفاده شد.miRهای استفاده شده در این مطالعه miR-146a و miR-126 است که با کاهش پاسخ های التهابی و افرایش آنژیوژنزموجب کاهش Infarct size شده است. در این مطالعه از یک داربست هیدروژلی آلژینات در جهت نگهداری اگزوزمها در محل آسیب قلبی و ایجاد یک سیستم آهسته رهش استفاده شده است.براساس نتایج بدست آمده در این مطالعه پس از لود اگزوزومها توسط miR-146a و miR-126 ، بیان ژن VEGFR2 به طور موثردر سلولهای تریت شده افزایش یافته و با بررسی ژنهای AKT و mTOR فعال شدن مسیر سیگنالینگ PI3K را تایید میکند که در نهایت منجر به افزایش تکثیر سلولی،مهاجرت، بقا و رگزایی شده است. همچنین در این مطالعه از اثر جمع شونده ی این miR ها در جهت ترمیم قلب پس از MI استفاده شد و نتایج حاکی از این بود که در گروه اگزوزوم های لود شده با miR126+miR-146a میزان فیبروز به صورت معناداری در مقایسه با سایر گروهها کاهش پیدا کرده است و در مقابل میزان آنژیوژنز که با میزان بیان CD31 سنجیده شده است به میزان چشمگیری بالاتر از گروه کنترل و سایر گروههای مورد بررسی است.به طور کلی نتایج حاصل از مطالعه حاضر که در فاز آزمایشگاهی و فاز پیش بالینی انجام شده است نشان می دهد که استفاده از اگزوزم های به عنوان یک فراورده ی عاری از سلول،همچنین به عنوان یک حامل بیولوژیک میتواند در بهبود آسیب های ایسکمیک قلبی موثر باشد و موجب بهیود عملکرد قلب شود.