عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۹۵۶۱۸پ
فارسی
فارسی
مقایسه تزریق داخل بینی و داخل وریدی سلولهای مزانشیمی مغز استخوان تیمار شده با SDF-1α بر میزان میلین زائی جسم پینه ای در مدل کوپریزونی مالتیپل اسکلروزیس
[پایان نامه]
فاطمه بیگی بروجنی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۸
۱۱۳ص.
جدول،نمودار
سی دی
دکتری تخصصی(PHD)
علوم تشریح
۲۰
مقدمه و هدف: مالتيپل اسکلروزيس يک بيماری خودايمنی التهابی دستگاه عصبی مرکزی است. در طی روند ایجاد بیماری MS ميکروگليوزيس وآستروگليوزيس اتفاق ميافتد. اين سلول ها سيتوکين التهابی αSDF-1 يا CXCL12 را ترشح ميکنند که باعث لانه گزینی موفق سلول های بنیادی به محل آسيب می‌شوند. امروزه سلول درمانی برای درمان بسياری از بيماری ها اهميت خاصی پيدا کرده است. يکی از منابع موجود برای سلول درمانی، استفاده از سلول های بنيادی مغز استخوان می باشد. يكی از دستورالعمل های به كار گرفته شده برای كاهش مشكلات سلول درمانی استفاده از تيمار سلولی (Precondition) است. استرومال درايو فاکتور- 1 آلفا (SDF-1α) برای تيمار کردن سلول ها به منظور افزايش بقای سلول ها و بيان گيرنده CXCR4 وکاهش آپوپتوز سلول ها در بافت استفاده می شود. تزريق و انتقال مناسب سلول به محل ضايعه نيز يکي ازاستراتژی های مهم مورد نياز است. دراين مطالعه، اثرتيمار سلول های بنيادی مغز استخوان با SDF-1α را با تزريق داخل بينی و ورید دمی به مغز و سپس ميلين زايی مجدد مغز را به دنبال ايجاد مدل کوپريزونی MS بررسی کردیم.روش کار: در این مطالعه از ۸۰ سر موش نر نژ‌‌‌اد C57bl/6 باوزن تقریبی ۱۸ تا ۲۰ گرم محدوده‌ی سنی ۶ الی ۸ هفته استفاده شد. شد. در اين مطالعه جهت تهيه مدل دميلينه تجربی از رژيم غذايی سمی Cuprizone استفاده شد. بعداز 12 هفته به طور تصادفی موش ها به 6 گروه ذیل تقسیم شدند. کنترل، كوپريزون، پيوند سلولهای BMSCs پيش تيمار شده با SDF-1α از طريق داخل بينی (BMSC with SDF-1α)، پيوند سلولهای BMSCs بدون تيمار از طريق داخل بينی(BMSC)، پيوند سلولهای BMSCs پيش تيمار شده با SDF-1α از طريق داخل وريدي(BMSC with SDF-1α) و پيوند سلولهای BMSCs بدون تيمار از طريق داخل وريدی (BMSC).بعد از جداسازی و کشت، تعیین هویت و تمایز به استخوان و چربی بر روی سلولهای مزانشيمی مغز استخوان انجام شد. سلول های بنيادی مغز استخوان تیمار شده با استفاده از αSDF-1 از طریق بینی و ورید دمی در ابتدای هفته ۱۳ به موش ها تزریق شدند. بعد از تیمار سلولی از طریق تست آنکسین آپوپتوز سلول ها و از طریق تست MTT میزان زنده مانی آن ها و همچنین از طریق فلوسیتومتری بیان گیرنده CXCR4 بر روی سلول ها بررسی شد. 48 ساعت بعد از تزریق دمی، لانه گزيني سلول های تزريق شده از طریق ورید دمی مورد بررسی قرار گرفت. 4هفته بعد از تزریق تست موریس واتر ماز انجام شد. برای بررسی ميلين زايی در جسم پينه ای ايمونوهيستوشيمی مارکر های سلول های گیال، و برای بررسی غلاف میلین رنگ آمیزی لوکسال فاست بلو و میکروسکوپ الکترونی انجام شد. در نهایت داده ها با نرم افزار spss آنالیز شدند.یافته ها: تیمار سلول ها با αSDF-1 باعث افزایش زنده مانی سلول ها نسبت به گروه بدون تیمار (P<0.001) ،افزایش بیان گیرنده CXCR4 در گروه تیمار نسبت به گروه کنترل (P<0.001) شده بود. میزان آپوپتوز سلول ها در گروه تیمار با سلول در محیط حاوی H2O2 بسیار کمتر از گروه بدون تیمار بود (P<0.05).سطح بیان mRNA سیتوکین CXCL12 در گروه تزریق سلولی تیمار شده با αSDF-1 بیشتر از گروه بدون تیمار (0.05) و کوپریزون (0.001) بود که این خود دلیلی بر لانه گزینی سلول ها به محل آسیب است. نتایج حاصل از تست موریس واتر ماز و همچنین بررسی های بافتی از طریق رنگ آمیزی لوکسال فست بلو و میکروسکوپ الکترونی نشان داد که در گروه تزریق سلولی با αSDF-1 میلین زایی و همچنین برگشت حافظه بهتر رخ داده است.(P<0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تیمار کردن سلول ها با αSDF-1 باعث افزایش میلین زایی مجدد در مناطق آسیب دیده مغز میشود و همچنین انتقال سلول ها از طریق بینی میتواند تاثیرات بهتری نسبت به تزریق سیستماتیک وریدی در مغز داشته باشد.
تزریق وریدی
Injections, Intravenous
a13
a13
استرومال درایو فاکتور 1 آلفا
SDF-1 α
مالتیپل اسکلروزیس
multiple sclerosis
سلول های مزانشیمی بنیادی مغز استخوان
تزریق بینی
میلین زائی جسم پینه ای
کوپریزونی
cuprizone
، پدیدآور
بیگی بروجنی، فاطمه
، استاد راهنما
، استاد راهنما
رادگری کاشانی، ایرج
پاسبخش، پریچهر
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
ایران
20230206
۱۹۳۸ف
دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی
p
TF
92029
a
Y
