بررسی نقش استیلاسیون هیستون بر بازگشت رفتار جستجوی مواد و میزان بیان ژن A FosB در هسته آکومبنس و کورتکس پره فرونتال موش آزمایشگاهی وابسته به مورفین
[پایان نامه]
هاشم صابریان
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۸
۱۰۴ص.
جدول،نمودار
سی دی
دکتری تخصصی(PHD)
مطالعات اعتیاد
۲۰
مطالعات مختلف اهمیت فرآیندهای اپی ژنتیک را در تنظیم بیان ژن معرفی کرده و نقشی را که تغییرات اپی ژنتیک ممکن است در رفتارهای اعتیاد آور، از طریق تغییرات رونویسی ناشی از مصرف مکرر دارو ها داشته باشد، مورد بررسی قرار داده اند. شواهد بر نقش مکانیسم های اپی ژنتیک مبتنی بر رفتارهای اعتیاد آور با انواع مختلف داروهای مورد سوء مصرف، از جمله مورفین، کوکائین، و الکل تاکید دارد. پژوهش حاضر که در دو بخش رفتاري و مولکولي انجام شده است به بررسي نقش استيلاسيون هيستون به عنوان یکی از مکانیسمهای مهم اپی ژنتیک بر بازگشت رفتار جستجوي مواد و ميزان بيان ژن ∆ FOS-B در هسته آکومبنس، و کورتکس پره فرونتال موش آزمايشگاهي وابسته به مورفين پرداخته شده است. از روش ترجیح مکان شرطی شده یا CPP (Conditioned Place Preference) برای اندازه گیری اثرات پاداشی مورفین استفاده شد. در مرحله اول شرطی سازی نسبت به مورفین ایجاد شده و نمره شرطی شدن محاسبه شد. در مرحله بعد داروهاي تئوفيلين و/يا SAHA در درطی دوره پرهيز مواد به صورت روزانه و با تزريق درون صفاقي به موشها تجويز ميشد. براي بازآوري رفتار جستجوي مواد از دوز آغازگر مورفين ( 1mg/kg) استفاده شد و مجددا میزان نمره شرطی شدن مورد سنجش قرار گرفت. تغيير در استيلاسيون هيستون H4 بوسیله روش الایزا و بيان ژن ∆ FOS-B توسط Real-time PCR در هسته آکومبنس و کورتکس پری فرونتال در پايان دوره خاموشسازي و پس از بازآوري رفتار جستجوي مورفين سنجيده شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که تجویز داخل صفاقی مورفین با دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم باعث القای معنی دار CPP در روز بعد از شرطی سازی شد. تزریق دوز ۲۵ میلی گرم/کیلوگرم SAHA به صورت ip در طی دوره خاموش سازی، باعث کاهش طول دوره خاموشی و همچنین کاهش معنی دار نمره شرطی شدن در روز بازآوری در مقایسه با روز بعد از شرطی سازی شد.. از طرف دیگر تزریق دوز ۲۰ میلی گرم/ کیلوگرم تئوفیلین در طی دوره خاموشی باعث افزایش طول دوره خاموش سازی شده ولی در نمره شرطی شدن در روز بازآوری در مقایسه با روز بعد از تست تفاوت معنی داری مشاهده نشد.. مقایسه نتایج حاصل از نمره شرطی شدن در روزهای بعد از شرطی شدن و بازآوری در حیواناتی که در طی دوره خاموش سازی تئوفیلین ِبه همرا SAHA دریافت کرده بودند اختلاف معنی داری را نشان نداد.نتایج بخش مولکولی نشان داد که تزریق SAHA در طی دوره خاموش سازی باعث افزایش میزان بیان ژن ∆ FOS-B در هسته اکومبنس در هر دو مرحله خاموش سازی و بازآوری در مقایسه با گروه کنترل شد در حالیکه این افزایش در کورتکس پریفرونتال تنها در انتهای مرحله خاموشی صورت گرفت. مابقی گروهها اختلاف معنی داری را در میزان بیان ژن ∆ FOS-B با گروه کنترل نشان ندادند. همچنین سنجش میزان استیلاسیون هیستون در هسته اکومبنس و کورتکس پریفرونتال نشان¬دهنده افزایش معنی دار میزان استیلاسون در پاسخ به تزریقات مکرر SAHA در طی دوره خاموشی در هر دو منطقه، تنها درزمان پایان خاموش سازی بود در حالیکه نتایج مرحله بازآوری تفاوت معنی داری را در بین گروهها در هیچیک از مناطق نشان نداد. به طور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد تزریق SAHA در طی دوره خاموش سازی می¬تواند باعث تسهیل خاموشی و همچنین مهار اثر مورفین در بازآوری داشته باشد که احتمال می¬رود این اثرات از طریق تاثیر بر استیلاسیون هیستون به عنوان یکی از مکانیسمهای اپی ژنتیک و تغییرات میزان بیان ژن ∆ FOS-B در هسته اکومبنس و کورتکس پریفرونتال واسطه¬گری شود.