مقایسه متغیرهای همودینامیک در اکوکاردیوگرافی بعد از هفته ۲۰ بارداری و ۶ ماه بعد از زایمان در زنان باردار دارای بیماری دریچه ای قلب
[پایان نامه]
نغمه منصوری
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۸
۷۶ص
دکتری تخصصی
بیماری های قلب و عروق
۱۳۹۸/۱۱/۲۰
در بارداری تغییرات همودینامیک در سیستم قلب و عروق بوجود می آیند که عمده آنها تا هفته بیستم رخ میدهند شامل افزایش حجم ضربه ای و ضربان قلب یا کاهش درمقاومت عروق . این تغییرات روی پارامترهای اکوکاردیوگرافیک تاثیرگذار هستند و تا 6 ماه پس از زایمان به طور کامل از بین می روند. با هدف بررسی اینکه در خانمهای باردار با بیماری دریچه ای کدامیک از پارامترهای اکوکاردیوگرافیک دستخوش تغییر میشوند و چه مقدار از تغییرات در پارامترهای اکوکاردیوگرافیک را باید به بارداری نسبت داد مطالعه حاضر طراحی شد. 43 بیمار با بیماری دریچه ای یا سابقه مداخله روی دریچه که سابقه بیماری دیگری نداشته اند در مطالعه شرکت کردند و حدود هفته 20 بارداری و 6 ماه بعد از زایمان تحت اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند و 19 پارامتر اکوکاردیوگرافیک موردنظر و ضربان قلب برایشان ثبت شد. نتایج و بحث: در موارد قطر دهلیز چپ سطح دهلیز راست و شدت نارسایی میترال و نارسایی پولمونر نتیجه عدم تغییر بعد از زایمان نسبت به زمان بارداری بود. سطح دهلیز چپ به اندازه 1.1 سانتی متر مربع و فشار سیستولیک ریه به اندازه 7 میلیمتر جیوه و شدت نارسایی آئورت وتریکوسپید به میزان ناچیز طی بارداری افزایش داشته اند. عملکرد بطن راست و چپ و گرادیان دریچه ریوی تغییری نداشت. گرادیان های میترال به اندازه 3 میلی متر جیوه و قطر بطن راست و قطر پایان دیاستولی بطن چپ به اندازه 0.2 سانتی متر افزایش داشت. در این مطالعه گرادیان متوسط آئورت حدود 4.4 افزایش نشان داده ولی این مقدار از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: زمانیکه خانمی با بیماری دریچه ای حین بارداری تحت اکوکاردیوگرافی قرار میگیرد گرادیانهای میترال و فشار ریه افزایش دارند و افزایش خفیفی نیز در شدت نارسایی تریکوسپید و آئورت دیده میشود ولی در سایر پارامترها تغییر محسوسی رخ نمیدهد و در کل تغییراتی که حین بارداری رخ میدهند آنقدر شدید نیستند که تصمیم گیریها در مورد اقدامات درمانی را متاثر سازند.