عنوان

بررسی تاثیر سلول های میکروگلی بر لانه گزینی و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان پیوند شده در مدل دمیلیناسیون القایی با کوپر یزون در جسم پینهای

۹۳۹۶۰پ

فارسی

فارسی

بررسی تاثیر سلول های میکروگلی بر لانه گزینی و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان پیوند شده در مدل دمیلیناسیون القایی با کوپر یزون در جسم پینهای

[پایان نامه]

فاطمه طهماسبی

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

۱۳۹۷

۱۲۶ص.

جدول نمودار

سی دی

دکتری تخصصی(PHD)

علوم تشریحی

مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری خودایمنی دمیلینه¬کننده مزمن است و علائم پاتولوژیک آن شامل التهاب، از دست دادن میلین، آستروسیتوز و میکروگلیوز می¬باشد. میکروگلی¬ها در پاسخ به التهاب با ترشح سیتوکین¬های التهابی سبب تشدید علائم بیماری می¬شوند. گیرنده فاکتور محرک کلونی 1 (CSF1R) تنها توسط میکروگلی¬ها در مغز بیان می¬شود. این گیرنده برای عملکرد میکروگلی¬ها ضروری است و PLX3397 مهارکننده اختصاصی آن می¬باشد. از طرف دیگر سلول¬های بنیادی مزانشیمی (MSCs) به¬عنوان یک منبع مناسب در درمان بسیاری از بیماری¬ها کاربرد دارند. از این¬رو در این مطالعه سعی شد تا با حذف سلول¬های میکروگلی و کاهش فاکتورهای التهابی به دنبال آن و همچنین پیوند سلول¬های بنیادی مزانشیمی و تولید فاکتورهای تغذیه¬ای، محیطی مناسب برای میلین¬سازی و بهبود این بیماری ایجاد گردد.مواد و روش‌ها: ابتدا 60 سر موش نر 8 هفته نژاد C57BL/6 به 6 گروه تقسیم و برای القای مدل دمیلیناسیون مزمن، موش¬ها با غذای حاوی کوپریزون 2/0 درصد به¬مدت 12 هفته تغذیه شدند. به منظور حذف میکروگلی¬ها، از PLX3397 به¬میزان mg/kg 290 در غذای حیوانات به¬مدت 21 روز استفاده شد. MSCs از مغز استخوان¬های فمور و تیبیا جداسازی و کشت داده شد. پس از تعيين هويت، MSCs با مارکرهاي سطحي CD44، CD105، CD34 وCD45 توسط فلوسایتومتری، آن¬ها با DiI نشان¬دار شدند. حدود 105×3 سلول توسط دستگاه استریوتاکس به داخل بطن راست مغز موش¬ها تزریق شد. میزان آستروسیت، الیگودندروسیت و میکروگلی به¬ترتیب با آنتی¬بادی¬های GFAP، APC و Iba-1 به روش ایمونوهیستوشیمی ارزیابی شد. میزان میلین¬زایی مجدد با دو روش رنگ¬آمیزی اختصاصی Luxal fast blue و میکروسکوپ الکترونی و میزان بیان ژن¬های CSF1، CSF1R، CX3CR1، CX3CL1،TGF-β ،TNF-α و IL-1β با روش qRT-PCR بررسی شدند. داده¬ها با استفاده از نرم¬افزار SPSS24 به روش one way ANOVA آنالیز شد.نتایج: آنالیز داده¬ها نشان داد که تجویز PLX3397 باعث کاهش معنی¬دار (p˂0.001) تعداد میکروگلی¬ها و پیوند MSCs سبب کاهش معنی¬دار (p˂0.01) تعداد آستروسیت¬ها شد و تجویز PLX3397 با پیوند MSCs منجر به افزایش معنی¬دار (p˂0.001) تعداد الیگودندروسیت¬ها نسبت به گروه کوپریزون گردید. نتایج بررسی ژنی نشان داد که تیمار PLX3397 سبب کاهش (p˂0.001) بیان CX3CR1، CSF1R و CSF1 شد. میزان CX3CL1 و TGF-β به¬عنوان فاکتورهای تروفیک در گروه پیوند MSCs افزایش (p˂0.001) یافت. تجویز PLX3397 و پیوند MSCs باعث کاهش معنی-دار (p˂0.001) سیتوکین¬های التهابی TNF-α و IL-1β گردید. نتایج LFB و TEM نشان داد که PLX و MSCs سبب افزایش میلین¬زایی مجدد در گروه¬های مورد مطالعه شدند.نتیجه‌گیری نهایی: درنهایت نتایج حاصله نشان داد که تجویز PLX3397 به مدت 21 روز همراه با پیوند MSCs سبب تقویت میلین¬زایی مجدد همراه با افزایش الیگودندروسیت¬ها در مدل دمیلینه مزمن شد که این اثرات مثبت می¬تواند در ارتباط با کاهش میکروگلی¬ها و آستروسیت¬ها باشد.

مالتیپل اسکلروزیس

کوپریزون

میکروگلی

PLX3397

سلول بنیادی مزانشیمی

، پدیدآور

طهماسبی، فاطمه

، استاد راهنما

، استاد راهنما

رادگری کاشانی، ایرج

پاسبخش، پریچهر

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

ایران

20230226

۱۸۲۶ف

دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی

p

TF

92029

a

Y