مقايسه فراوانی سلول هاي Th1، Th2، Treg و Th17 در خون محيطي بيماران يوتيروئيد مبتلا به سقط مكرر دارا و فاقد آنتي بادي ضد تيروئيد پراكسيداز (Anti-TPO)
[پایان نامه]
پریا بسیمی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۷
۹۸ص.
جدول نمودار
سی دی
کارشناسی ارشد
ایمونولوژی پزشکی
از علل های مرتبط با سقط مکرر می توان حضور آنتی بادی های ضد تیروئید مانند آنتی¬بادی ضد تیروئید پراکسیداز و تیروگلوبولین را نام برد و دیده شده که بسیاری از این بیماران با وجود حضور اتوآنتی¬بادی، از لحاظ عملکرد تیروئید نرمال هستند (یوتیروئید). از طرفی سلول¬های T به عنوان ایمنی سلولی نقش مهمی را در التهاب، اتوایمنی، رد پیوند، آلرژی و اختلالات بارداری ایفا می¬کنند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی فراوانی انواع مختلف سلول¬های T (Th1، Th2، Th17 و Treg) در بیماران یوتیروئید مبتلا به سقط¬مکرر دارای اتوآنتی¬بادی ضد تیروئید پراکسیداز (Anti-TPO) با بیماران یوتیروئید مبتلا به سقط¬مکرر فاقد اتوآنتی بادی ضد تیروئید پراکسیداز و بیمارانی با باروری طبیعی بود. به عبارت دیگر پاسخ دادن به این سوال که آیا اختلالات ایمنی سلولی می¬تواند علت سقط مکرر در بیماران یوتیروئید دارای آنتی¬بادی ضد تیروئید باشد؟هفده بیمار (4 بیمار در فاز فولیکولار و 13 بیمار در فاز لوتئال) سقط مکرر یوتیروئید دارای آنتی بادی ضد تیروئید پراکسیداز (Anti-TPO+) به عنوان گروه مورد و دو گروه شاهد که گروه شاهد اول 27 بیمار سقط مکرر فاقد آنتی¬بادی (Anti-TPO-) که شامل 15 بیمار در فاز فولیکولار و 12 بیمار در فاز لوتئال بودند و گروه شاهد دوم 29 کنترل (13 فرد کنترل در فاز فولیکولار و 16 فرد در فاز لوتئال از چرخه قاعدگی) که زنان بارور طبیعی بودند و حداقل تولد یک نوزاد زنده داشتند وارد مطالعه شدند. سلول¬های PBMC خون محیطی این بیماران جداسازی گردید و در شرایط غیر تحریکی و تحریک شده با PMA، یونومایسین کشت داده شدند. سلول¬ها با استفاده از Anti-CD4، Anti-CD25 و Anti-CD127 رنگ¬آمیزی سطحی شدند و پس از پرمبئالیزه کردن، رنگ¬آمیزی داخل سلولی با آنتی-بادی¬های کونژوگه Anti-IFNγ ، Anti-IL4 و Anti-IL17A انجام گرفت. سپس بررسی فراوانی این سلول¬ها از طریق فلوسایتومتری بررسی شد. با توجه به اینکه نسبت این سلول¬ها برای ما اهمیت بالایی داشت، نسبت Th1/Th2 و Th17/Treg نیز به طور جداگانه بررسی شد.درصد سلول¬های Th1 در گروه Anti-TPO+ در مقایسه با گروه افراد سقطی فاقد آنتی¬بادی (Anti-TPO-) و گروه شاهد به ترتیب با P value های 0.004 و کم تر از 0.001 بالاتر بود. در مورد کاهش سلول¬های Th2 و Treg و افزایش سلول¬های Th17 و نسبت¬های Th1/Th2 و Th17/Treg تفاوت در مقایسه میان گروه¬های سقط و شاهد با P value کم تر از 0.001 مشاهده شد. در بررسی این سلول¬ها و نسبت مربوطه به تفکیک فازهای فولیکولار و لوتئال، مشاهده شد که سلول¬های Th1 در فاز فولیکولار تفاوت مشهود بین گروهی ندارند ولی در فاز لوتئال در مقایسه بین گروه Anti-TPO+ با گروه Anti-TPO- (P value= 0.004) و شاهد (P value= 0.003) تغییرات مشاهده شد. در فاز فولیکولار تفاوت قابل ملاحظه¬ای بین گروه¬های Anti-TPO+ با شاهد و Anti-TPO- و شاهد در مورد کاهش سلول¬های Th2 و افزایش نسبت¬های Th1/Th2 و Th17/Treg به ترتیب با P value های (0.012، کم تر از 0.001، 0.006، 0.001، 0.026 و کم تر از 0.001) مشاهده شد. سلول¬های Th17 و Treg در مقایسه بین گروهی Anti-TPO- و کنترل دارای تفاوت قابل ملاحظه¬ای با P value های کم تر از 0.001 و 0.007 بودند. در فاز لوتئال کاهش سلول¬های Th2 و افزایش سلول¬های Th17،Treg و نسبت¬های Th1/Th2، Th17/Treg در مقایسه میان گروه¬های سقط Anti-TPO+ و Anti-TPO-با شاهد دارای اختلاف معناداری با P value های (کم تر از 0.001، کم تر از 0.001، کم تر از 0.001، 0.004، کم تر از 0.001، 0.001، کم تر از 0.001، 0.003، کم تر از 0.001 و کم تر از 0.001) بودند.یافته¬های ما نشان داد که سلول¬های Th1 و Th17 و هم چنین نسبت سلول¬های Th1/Th2 و Th17/Treg در افراد سقطی دارا و فاقد آنتی¬بادی نسبت به افراد شاهد افزایش می¬یابد و از طرفی کاهش سلول¬های Th2 و Treg در این گروه¬ها مشاهده شد. با بررسی¬های انجام شده مشخص شد که تنها افزایش سلول¬های Th1 وابسته به حضور آنتی¬بادی ضد تیروئید پراکسیداز است که عمده افزایش آن مربوط به فاز لوتئال می¬باشد. کاهش سلول¬های Treg و افزایش سلول¬های Th17 در افراد مبتلا به سقط فاقد آنتی¬بادی در هر دو فاز فولیکولار و لوتئال اتفاق می¬افتد ولی در افراد آنتی¬¬بادی مثبت فقط در فاز لوتئال مشاهده می¬شود. افزایش نسبت سلول¬های Th1/Th2 و Th17/Treg و کاهش سلول¬های Th2 در گروه سقط فاقد آنتی¬بادی در هر دو فاز فولیکولار و لوتئال اتفاق می¬افتد ولی در مورد گروه دارای آنتی-بادی افزایش را فقط در فاز لوتئال داریم.