عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۹۳۹۱۲پ
فارسی
فارسی
بررسی تکثیر و تمایز سلول های بنیادی اسپرماتوگونی موش نابالغ بر روی داربست PCL در سیستم کشت آگار نرم
[پایان نامه]
علی طالبی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۷
۱۰۰ص
جدول نمودار
سی دی
دکتری تخصصی(PHD)
بیولوژی تولیدمثل
مقدمه و هدف: سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی (SSCs) به عنوان سلولهای زایای مرد دارای توان خود تجدیدی و تمایز لازم برای تولید اسپرم در دوران تولیدمثلی مرد میباشند. این سلولها در رویکرد های درمانی ناباروری در پسران نابالغی که با درمان¬های سرطان روبه رو هستند، مورد توجه قرار گرفته اند. از آنجاکه تعداد کمی از سلولهای SSCs در بافت بیضه وجود دارند، ازیاد این سلول ها در شرایط آزمایشگاه موضوع مهمی میباشد. داربست نانوفیبری PCL/Gel می¬تواند ویژگیهای مهم ماتریکس خارج سلولی را شبیه سازی کند و روش امید بخشی را برای تکثیر و تمایز سلول های بنیادی اسپرماتوگونی را به وجود آورد. مواد و روش کار: داربست نانوفیبری PCL/Gel به روش الکتروریسی ساخته و مشخصه یابی گردید. سلول های SSC از بیضه موش های نوزاد جدا و به مدت 2 هفته در 4 گروه آزمایشی کشت داده شدند، گروه کنترل: کشت معمول در پلیت، آزمایش 1: سیستم کشت معمول با استفاده از آگار نرم، آزمایش 2: کشت بر روی داربست و آزمایش 3: کشت بر روی داربست و با استفاده از آگار نرم. زنده مانی سلولی، تعداد و قطر کلونی های تشکیل شده در گروه های آزمایشی محاسبه و نشانگرهای اسپرماتوگونی در کلونی ها به روش Real-time PCR و رنگ آمیزی ایمونوسیتوشیمی ارزیابی شد. میزان بیان ژن های Bax و Bcl2 نیز در پایان هفته دوم به روش Real-time PCR بررسی گردید. در 2 هفته بعدی کشت سلول های SSC در تمامی گروه ها برای تمایز کشت داده شدند. در انتهای هفته چهار، تمایز سلولی به کمک روش Real-time PCR و رنگ آمیزی ایمونوسیتوشیمی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان دادند که میزان کلونی زایی سلول های SSC در سیستم کشت اگار نرم بهینه شده (آزمایش 3) نسبت به سایر گروه ها به طور معنی داری بالاتر بود (05/0P <). آزمون MTT میزان زنده مانی بالاتری را در سلول های گروه آزمایش 2 و 3 در روزهای 7 و 14 نشان داد (05/0 > P).بیان ژن های Bax و Bcl2 تغییرات معنی داری را نشان ندادند. تمامی کلونی ها در گروه های آزمایش از نظر نشانگر PLZF و THY1 در رنگ آمیزی ایمونوسیتوشیمی مثبت بودند. بیان ژن های ID4، PLZF و Gfrα1 در گروه آزمایش 4 بالاتر بود اما تنها در مورد PLZF این میزان معنی دار بود (05/0 > P). علاوه بر این، بیان ژن c-Kit به عنوان نشانگر تمایز اسپرماتوگونی در حضور داربست و آگار نرم در مقایسه با سایر گروه ها به طور معنیداری بالاتر بود (05/0 > P). در پایان دوره تمایزی کشت، بیان ژن های Tp1 و Ptm1 در گروه آزمایش 3 بالاتر بود و بیان پروتئین Scp3 به روش رنگ آمیزی ایمونوسیتوشیمی تأیید گردید. نتیجه گیری: رویکرد سیستم کشت سلولی با استفاده از داربست نانوفیبری و آگار نرم دارای امکان به کارگیری در استراتژی های تکثیری و تمایزی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در درمان های ناباروری و همچنین اسپرماتوژنز آزمایشگاهی می باشد.
سلول های بنیادی اسپرماتوگونی
کشت آگار نرم
داربست
پلی کاپرولاکتون
تمایز
طالبی، علی
، استاد راهنما
، استاد راهنما
، استاد مشاور
، استاد مشاور
، استاد مشاور
عباسی، مهدی
صدیقی گیلانی، محمد علی
کروجی، مرتضی
آی، جعفر
رضایی، محمد جعفر
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
ایران
20230507
۱۷۹۹ف
دانشگاه علوم پزشکی تهران کتابخانه دانشکده پزشکی
p
TF
92029
a
Y
