بررسی اثر اپلین-13 بر اتوفاژی در مدل تزریق داخل هیپوکمپ Aβ25-35: مطالعه بیوشیمیایی، رفتاری و هیستولوژی در هیپوکمپ موش صحرایی نر
[پایان نامه]
سمانه امین یاوری
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۷
۱۲۱ص.
جدول نمودار
سی دی
دکتری تخصصی(PHD)
علوم اعصاب
مقدمه: بیماری آلزایمر نوعی اختلال نورودژنراتیو است که با آسیب حافظه و فرآیندهای شناختی همراه است. از شاخصه های مهم آن، شکل گیری تجمعات آمیلوئید بتا و پروتئین تائو هیپرفسفوریله می باشد که در نهایت به فرآیندهای التهابی و مرگ سلولی ختم می شوند. تحقیقات گسترده ای نشان داده اند که نقص در سیستم اتوفاژی یکی از دلایل اصلی شکل گیری تجمعات آمیلوئید بتا و مرگ نورونی است. اپلین-13 یک نوروپپتید با خاصیت حفاظت عصبی است که به عنوان عامل تنظیم کننده اتوفاژی به واسطه مسیرهای وابسته به mTOR مورد توجه قرار گرفته است. درمطالعه کنونی، نقش تجویز اپلین-13 بر نقصان حافظه و فرآیند اتوفاژی و مرگ سلولی وابسته به کاسپاز-3 ناشی از تزریق آمیلوئیدبتا در هیپوکمپ موش صحرایی نر بررسی شد. مواد و روشها: آمیلوئیدبتا35-25 بصورت دوطرفه داخل هیپوکمپ به تنهایی و یا به همراه دوزهای مختلف اپلین-13 (5/0، 1 و 2 میکروگرم) تزریق شد. حافظه فضایی کاری و رفرانس به ترتیب با استفاده از آزمون های ماز وای شکل و ماز آبی موریس مورد ارزیابی قرار گرفت. بافت هیپوکمپ 2، 5، 10 و 21 روز بعد از تزریق آمیلوئیدبتا جهت ارزیابی های مولکولی استخراج شد و نسبت زنجیره سبک-3 (LC3II/I)، میزان هیستون داستیلاز-6 (HDAC6)، کاسپاز-3 (Caspase-3) و فسفریلاسیون mTOR با استفاده از تکنیک وسترن بلات مورد ارزیابی قرار گرفت. مطالعات بافتی در ناحیه هیپوکمپ با رنگ آمیزی نیسل وتشکیل فیبریل¬های آمیلوئید، با رنگ آمیزی تیوفلاوینT نیز پایش گردید.یافته ها: تزریق داخل هیپوکمپ آمیلوئید بتا بعد از 14 روز سبب اختلال حافظه فضایی کاری و بعد از 21 روز باعث تغییرات حافظه فضایی بلند مدت شد. همچنین سبب افزایش نسبت LC3II/I، کاسپاز-3 و کاهش HDAC6 و نسبت p-mTOR/mTOR در موش های دریافت کننده آمیلوئیدبتا گردید. نتایج دوز-پاسخ نشان داد که تزریق داخل هیپوکمپ اپلین-13با دوز 2 میکروگرم در موش هایی که آمیلوئید بتا دریافت کرده بودند، توانست جلوی تخریب حافظه فضایی ناشی از آمیلوئید بتا را بگیرد. اپلین-13 از افزایش نسبت LC3II/I و کاسپاز-3 در روزهای 10 و 21 بعد از تزریق آمیلوئیدبتا ممانعت کرد. همچنین اپلین-13 از کاهش بیان HDAC6 ناشی از آمیلوئیدبتا جلوگیری به عمل آورد. این نتایج نشان می دهد که اپلین-13 دو فرآیند اتوفاژی و مرگ سلولی وابسته به کاسپاز-3 را سرکوب کرده است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که اثرات حفاظت نورونی اپلین-13 وابسته به دوز بوده و بخشی از این اثرات حفاظت نورونی با مهار اتوفاژی و مرگ سلولی وابسته به کاسپاز-3به واسطه مهار مسیرهای پیام رسانی mTOR ارتباط دارد. استفاده از مکانیسم حفاظتی اپلین-13 به عنوان یک راهکار درمانی ارزشمند برای مقابله با اختلالات شناختی در مدل آلزایمر پیشنهاد می شود.