عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۹۳۳۵۷پ
فارسی
فارسی
بهینه سازی عملکرد سلول های استرومایی مزانشيمی(MSC) با استفاده از IFN-γ و دگزامتازون به منظور مهار سیستم ایمنی
[پایان نامه]
فاطمه بیاتی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۷
۷۸ص.
جدول نمودار
سی دی
کارشناسی ارشد
ایمنی شناسی پزشکی
مقدمه: علیرغم اثرات درمانی مفید مشاهده شده از کاربرد سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) در مطالعات پیش بالینی مختلف، درمان بیماران با این سلول، نتایج بسیار متغیری را نشان می دهد. فاکتورهای محدودکننده MSC درمانی، شامل قابلیت ایمونومدولاتوری ناکافی و متغیر این سلول، وابستگی القای اثرات ایمونوساپرسیو آن به فعال شدن این سلول در محیط in vivo توسط سیگنال های فعال سازی حاصل از سلول های T در حال تکثیر میزبان و طول عمر محدود آنها می باشد. طول عمر محدود این سلول و ایجاد یک فاز تاخیری جهت فعال شدن آن، سبب کاهش تاثیر مهاری این سلول می گردد. از این رو، به کارگیری روش هایی جهت تقویت قابلیت مهاری این سلول ضروری به نظر می رسد تا طی یک مدت زمان کوتاه تر، تاثیرات سرکوب کنندگی ایمنی از این سلول، اعمال شود. فرضیه مطالعه ما، این است که با IFN-γ و دگزامتازون، سلول های MSC را از پیش فعال سازیم تا قابلیت ایمونوساپرسیو و کارایی درمانی آن را افزایش دهیم.مواد و روش¬ها: سلول های MSC، از بافت چربی موش C57BL/6 جداسازی و و سپس، بررسی ایمونوفنوتایپ و تمایز صورت گرفت. بعد از کشت این سلول ها با غلظت های متفاوت دگزامتازون و IFN-γ، هم از سلول ها و هم از سوپرناتانت همه گروه های سلولی برای مرحله بعدی آزمایش استفاده شد. سلول های تک هسته طحالی(اسپلنوسیت) از موش BALB/c جدا شد و با رنگ کربوکسی فلوئورسئین سوکسینیمیدیل استر((CFSE نشاندار شدند. سپس، این سلول ها با PHA تحریک شده و با سلول های MSC تیمار شده با غلظت های مختلف فاکتورهای مذکور و سوپرناتانت حاصل از آنها، به صورت همزمان به مدت سه روز کشت داده شدند و اثرات ایمونومدولاتوری آنها، بر روی تکثیر اسپلنوسیت های موشی، با کمک روشCFSE dilution ، سنجیده شد.نتایج: مورفولوژی سلول های MSC جدا شده و آنالیز ایمونوفنوتایپ و تمایزی آنها، خصوصیت MSC بودن آنها را تایید کرد. طی آنالیز فلوسایتومتری تکثیر اسپلنوسیت ها مشاهده شد، تکثیر اسپلنوسیت ها طی کشت همزمان با گروه های سلولی MSC تیمار شده با غلظت های ng/ml20 وng/ml 50 از IFN-γ، از لحاظ آماری کاهش معنادار (به ترتیب P-value=0.002 و P-value <0.001) و طی کشت همزمان با گروه های سلولی MSC تیمار شده با غلظت های ng/ml 10 و ng/ml100 از دگزامتازون، نسبت به گروه کنترل خود (اسپلنوسیت های تحریک شده با PHA که همزمان با سلول های MSC تیمار نشده کشت داده شدند)، افزایش معنادار نشان داد (به ترتیب باP-value:0.009 و (P-value:0.02، تکثیر سلول های اسپلنوسیت در حضور سوپرناتانت MSC، نسبت به گروه کنترل خود(اسپلنوسیت های تحریک شده با PHA) به صورت معناداری افزایش نشان داد(P-value<0.001). گروه های اسپلنوسیت های کشت داده شده با سوپرناتانت MSC تیمار شده با غلظت های ng/ml 5 و ng/ml 50 از IFN-γ، کاهش تکثیر معنادار (P-value<0.05) و هم چنین، کاهش تکثیر معناداری در گروه کشت داده شده با سوپرناتانت MSC تیمار شده با دگزامتازونng/ml 500، نسبت به گروه کنترل خود(اسپلنوسیت های تحریک شده با PHA در مجاورت با سوپرناتانت MSC تیمار نشده)، مشاهده شد(P-value=0.004).بحث و نتیجه¬گیری: در این مطالعه نشان داده شد که سلول های MSC از همان ابتدای جداسازی خود، قادر به مهار پاسخ های ایمنی نیستند و بروز خاصیت ایمونوساپرسیو و ترشح فاکتورهای مهاری از این سلول، وابسته به فاکتورهای موجود در محیط کشت MSC و غلظت آنها می باشد. تیمار این سلول با یک فاکتور خاص نظیر IFN-γ یا دگزامتازون، بسته به میزان غلظت خود می تواند فنوتیپ سرکوب کنندگی یا تحریک کنندگی ایمنی این سلول را تعیین کند. اثر سوپرناتانت سلول MSC نیز تا حدودی مشابه تاثیر خود سلول می باشد، اما تاثیر مهارکنندگی سلول، در مجموع بیشتر از سوپرناتانت آن می باشد.
سلول بنیادی مزانشیمی
دگزامتازون
قابلیت ایمونومدولاتوری
IFN-γ
MSC
mesenchymal stem cells
dexamethasone
immunosuppressive drug
cell therapy
Immunomodulation
مهار سیستم ایمنی
موش BALB/c
کربوکسی فلوئورسئین سوکسینیمیدیل استر
سلول های تک هسته طحالی
اسپلنوسیت
CFSE
، پدیدآور
بیاتی، فاطمه
، استاد راهنما
، استاد مشاور
، استاد مشاور
شریف پاقلعه، احسان
رجایی، سمیرا
نوربخش، فرشید
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
ایران
20230227
۱۷۴۶ف
دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی
p
TF
92029
a
Y
