بررسی اثر ویسفاتین بر میزان بیان، فسفریلاسیون و فعالیت گیرنده ی استروژن در رده ی سلولی MCF-7 سرطان پستان
[پایان نامه]
محمد زنگوئی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۷
۹۱ص.
جدول،نمودار
سی دی
دکتری تخصصی(PHD)
بیوشیمی بالینی
مقدمه: یکی از تغییراتی که در سرطان پستان مشاهده می شود، بالا رفتن سطح ویسفاتین در بافت توموری و خون می باشد. وضعیت گیرنده استروژن آلفا (ERα) نقش بسیار مهمی در پیشرفت سرطان پستان و پاسخ به هورمون درمانی دارد. یکی از شناخته شده ترین مکانیسم هایی که فعالیت این گیرنده را در داخل سلول تحت تاثیر قرار می دهد فسفریلاسیون آن با استفاده از پیام های خارج سلولی می باشد. به نظر میرسد ویسفاتین بسیاری از فعالیت های هورمونی خود را از طریق مسیرهای انتقال پیام داخل سلولی انجام می دهد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر ویسفاتین بر روی میزان بیان، فسفریلاسیون و فعالیت گیرنده استروژن (ER) در رده ی MCF-7 بود. روش کار: سلولهای MCF-7 در محیط RPMI 1640 بدون فنل رد کشت داده شدند و پس از گذشت دو روز، با غلظت های مختلف ویسفاتین (0، 5/12، 25، 50 و 100 ng/ml) تیمار گردیدند. همچنین برخی از گروه های سلولی با غلظت ng/ml50 از ویسفاتین در حضور مهارکننده های LY249002، U0126 یا FK866 تیمار شدند. میزان پروتئین ERα و دو فرم فسفریله آن (Ser118 و Ser167) در گروه های مختلف با تکنیک وسترن بلات تعیین گردید. به منظور بررسی اثر ویسفاتین بر میزان فعالیت ER، سلولهای MCF-7 در محیط RPMI 1640 بدون فنل رد کشت و با وکتور گزارشگر ERE شرکت کیاژن بر اساس دستورالعمل مربوط به شرکت ترانسفر شدند. سلولها با غلظت های مختلف ویسفاتین (0، 5/12، 25، 50 و 100 ng/ml) در حضور E2 و یا عدم حضور E2 تیمار گردیدند. همچنین برخی از گروه های سلولی با غلظت ng/ml50 ویسفاتین و غلظت nM1 از E2 در حضور مهارکننده های LY249002، U0126 یا FK866 تیمار شدند. میزان فعالیت لوسیفراز Firefly در گروه های مختلف سلولی سنجیده شد و با استفاده از کنترل داخلی Renilla نرمالایز گردید. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ویسفاتین اثر معنی داری بر روی میزان بیان پروتئین ERα ندارد، در حالیکه باعث تحریک فسفریلاسیون این گیرنده بر روی ریشه های Ser118 و Ser167 می شود. همچنین نشان داده شد که فعالیت آنزیمی ویسفاتین نقشی در تحریک فسفریلاسیون ERα ندارد بلکه این اثر از طریق مسیرهای سیگنالینگ پروتئین کینازی داخل سلول وساطت می گردد. تحریک فسفریلاسیون Ser118 با واسطه ی مسیر MAPK و فسفریلاسیون Ser167 با واسطه ی مسیرهای MAPK و AKT صورت می گیرد. همچنین مشخص شد که ویسفاتین در حضور E2 باعث افزایش معنی دار در میزان فعالیت ER احتمالا از طریق مسیر MAPK می شود. نتیجه گیری: بر اساس یافته¬های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که یک ارتباط متقابل بین ویسفاتین خارج سلولی و ER وجود دارد که ممکن است در پیش آگهی ضعیف افراد مبتلا به سرطان پستان که دارای مقادیر افزایش یافته ویسفاتین هستند نقش داشته باشد.