عنوان

بررسی اپیدمیولوژی ژنتیکی و ارتباط ژنوتیپی و فنوتیپی در علائم، سیر بیماری و درمان بیماری استئوپتروزیس شیرخوارگی بدخيم با مطالعه بیماران ایرانی

۹۲۹۸۳پ

فارسی

فارسی

بررسی اپیدمیولوژی ژنتیکی و ارتباط ژنوتیپی و فنوتیپی در علائم، سیر بیماری و درمان بیماری استئوپتروزیس شیرخوارگی بدخيم با مطالعه بیماران ایرانی

[پایان نامه]

اکبر امیر فیروزی

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

۱۳۹۶

۱۲۶ص.

جدول نمودار

سی دی

دکتری تخصصی(PHD)

ژنتیک پزشکی

استئوپتروزیس یک گروه هتروژن از بیماری¬های ارثی است که به علت اختلال در عملکرد استئوکلاست¬ها و یا فقدان این سلول¬ها، تعادل بین ساخت استخوان توسط استئوبلاست¬ها و جذب آن توسط استئوکلاست¬ها بهم خورده و استخوان¬ها، سخت¬تر و متراکم¬تر و در عين حال شكننده¬تر مي¬شوند و در اثر کاهش فضای خون¬ساز مغز استخون، کم خونی و در اثر فشار ناشی از تنگی کانال-های استخوانی روی اعصاب محیطی، نابینایی و ناشنوایی و مشکلات حرکتی ایجاد می¬گردداین بیماری از نظر علایم بالینی و شدت آن¬ها، طیف گسترده¬ای دارد و الگوهای وراثتی مختلف، اتوزومی مغلوب و غالب و نیز فرم وابسته به X در آن دیده می¬شوددر فرم مغلوب اتوزومی چندین ژن مسئول، شناسایی شده است که جهش در دو ژنCLCN7 و TCIRG1 عامل حدود 65 درصد موارد بیماری می¬باشد و حدود 30 % بیماران اساس ژنتیکی ناشناخته دارنددر ایران در مورد این بیماری مطالعه ژنتیکی جامعی صورت نگرفته استلذا این مطالعه برای روشن شدن وضعیت ژنتیکی فرم اتوزومی مغلوب بیماری در ایران جهت ارائه برنامه تشخیصی و درمانی مقتضی و مشاوره صحیح، و احیاناً کشف ژن¬¬های جدید عامل این بیماری، طراحی شده است.روش کار: تعداد 30 خانواده وارد مطالعه شدند که ابتلای فرد مبتلا توسط فوق تخصص رشته های هماتولوژی و غدد اطفال به تأیید رسیدپس از دریافت رضایت ( پیوست 1)، خون محیطی از بیماران و والدین آن¬ها گرفته شداستخراج DNA به روش فنل- کلروفرم صورت گرفتسپس کل اگزون¬های ژن¬های TCIRG1، CLCN7، SNX10 و OSTM1 تکثیر و توالی¬یابی شده و نتایج با نرم افزارها و بانک اطلاعات مناسب مورد آنالیز قرار گرفتدر دو بیمار که جهشی در هیچ یک از ژن¬های ذکر شده یافت نشد، تعیین توالی کل اگزوم صورت انجام شد.یافته¬ها و نتیجه¬گیری: مطالعه حاضر، میزان بروز این بیماری در ایران را در حدود 1 در هر چهل هزار تولد زنده تخمین می¬زنداز میان بیماران دارای جهش در نواحی بررسی شده، ژن TCIRG1 مسئول 52% از موارد بوده و جهش در ژن¬های ClCN7، SNX10 و OSTM1 به ترتیب در34%، 8.6% و 4.3% بیماران مشاهده شداز جهش¬های شناسایی شده در این چهار ژن، 14 مورد آن¬ها در مطالعات قبلی گزارش نشده بودندآنالیز اگزوم در یکی از بیماران، نشان¬دهنده¬ی واریانت احتمالاً پاتوژنیک در ژن¬ FOS می¬باشد که در تمایز استئوکلاستها نقش دارد و در مطالعات حیوانی نقش آن در ایجاد استئوپتروزیس نشان داده شده استاز نظر ارتباط ژنوتیپ فنوتیپی، ارتباط خاصی که در بالین برای تشخیص و یا درمان قابل استفاده باشد، یافت نگردید.

ژنتیک

Genetics

a09

a09

استئوپتروزیس

بیماری استخوانی

ایران

، پدیدآور

امیر فیروزی، اکبر

، استاد راهنما

کرامتی پور، محمد

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

ایران

20230507

۱۶۶۰ف

دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی

p

TF

92029

a

Y