عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۹۱۱۶۹پ
فارسی
فارسی
بررسی تأثير L-Lysine به عنوان درمان كمكی در بهبود علايم بيماران مبتلا به اسكيزوفرنی مزمن: يك كارآزمايی بالينی تصادفی دوسو بی خبر با كنترل دارونما
[پایان نامه]
مرواريد احدی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۴
۹۳ص
دکتری تخصصی
روانپزشکی
بیان مسأله: اسکیزوفرنی 16% از كل بيماران روانپزشكي را كه به شكلي تحت درمان قرار دارند شامل مي شود . زيانهاي مالي ناشي از اسکیزوفرنی از مجموع خسارات حاصل از تمام سرطانها بيشتر است. چرا که 75% از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی شديد از كار افتاده و بيكارندو نياز زيادي به مراقبتهاي بيمارستاني دارند. عرضه داروهاي آنتي سايكوتيك تيپيك تحولي عظيم در درمان اين بيماري ايجاد كرد. ولی این داروها فقط به حدود 25% بيماران كمك مي كنند ودر بهبودعلایم منفی ونقایص شناختی موفقیت چندانی نداشتند .در عين حال اين داروها عوارض جانبي آزار دهنده و گاه جدي دارند.داروهای آنتی سایکوتیک آتیپیک علايم خارج هرمي ناچيزي توليد مي كنند. اين داروها در درمان علايم منفي اسکیزوفرنی مثل انزوا و گوشه گيري تاحدودی موثرند ،ولی پاسخ درمانی نه چندان رضایت بخش در تعداد زیادی از بيماران اسکیزوفرنيك انگيزه اي شد تا پژوهشگران به دنبال درمانهای کمکی باشند تا با افزودن این درمانها به آنتی سایکوتیکها شاهد بهبودی در تعداد بیشتری از بیماران باشند.تحقیقات جدید حاکی از نقش سیستم نیتریک اکساید (NO) مغز در سبب شناسی بیماری اسکیزوفرنی می باشد. به نظر مهار آنزیم نیتریک اکسایدسنتتاز(NOS)و به دنبال آن مهار ساخت NO می تواند بعنوان چشم اندازی در بهبودعملکرد اجرایی و کاهش علائم اسکیزوفرنی باشد. بنابراین می توان از ال لایزین که اسید آمینه ضروری برای بدن است به عنوان تنظیم کننده غیر مستقیم NOS جهت کاهش ساخت NOاستفاده کرد.اهداف: هدف از این مصالعه بررسي اثر درمانی ریسپریدون به اضافه ال لایزین در مقایسه با ریسپریدون به اضافه دارونما بوده و نیز مقايسة تأثير درمان بین دو گروه از نظرعلائم مثبت، علائم منفی و علائم کلی مربوط به آسیب شناسی روانی در بیماران اسكيزوفرنی بوده است تا در صورت معنا دار بودن نتایج بتوان از ال لایزین در درمان بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی سود برد.روش: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور با کنترل دارو نما بوده که به مدت 8 هفته بر روی 72بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن که به بیمارستان های روزبه تهران و قدس سنندج مراجعه کرده بودند انجام شده است. بیماران پس از در نظرگرفتن معیارهای ورود به مطالعه و خروج از مطالعه انتخاب و پس از اخذ رضایت نامه آگاهانه از بیمار یا سرپرست قانونی وی به روش random permuted block در یکی از دو گروه دارویی (ریسپریدون+دارونما یا رسپریدون + ال لایزین به میزان6 گرم روزانه) قرار گرفتند.داده های جمعیت شناسی به وسیله یک چک لیست و بر اساس پاسخ بیماران به سئوالات تکمیل گردید .بیماران پیش از شروع درمان بعنوان بررسی پایه( روز صفر )موردارزیابی به وسیله آزمون PANSS و ESRS قرار گرفتند . بیماران بدون توجه به گروه مورد یا شاهد رسپریدون با دوز 2 میلی گرم در روز دریافت کردند و براساس میزان پاسخ بالینی دوز رسپریدون هر هفته 2 میلی گرم اضافه شد تا به دوز حداکثر 6 میلی گرم روزانه برسد. در این مدت استفاده از هیچ درمان دارویی یا غیر دارویی دیگرمجاز نبود.بیماران در هفته های 2و4و6و8 درمان، مورد معاینه قرار گرفته و برای آنها آزمونهای PANSS و ESRS انجام شد. هم چنین عوارض جانبی احتمالی درمان مورد بررسی قرار گرفت.در ابتدای درمان و در پایان هفته 8 آزمون همیلتون انجام گرفت تا شدت علائم افسردگی همراه سنجیده شود.نتایج: این مطالعه مؤثر بودن ال لایزین در بهبود نمرات کلی آزمونPANSSدر گروه دریافت کننده ال لایزین را نشان می دهد. این بهبود نمرات مرتبط با زیر گروه علائم منفی و علا ئم عمومی آسیب شناسی روانی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن بوده است.با انجام آزمونهای آماری نشان داده شد که بهبودی در علایم منفی مربوط به فلایم منفی اولیه بوده وتنها عامل موثر در این کاهش کاربرد ال لایزین بوده است.بحث: باتوجه به نتیجه مطالعه که نشان داد ال لایزین در بهبود علائم منفی و علائم عمومی آسیب شناسی روانی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن ، بدون ایجاد عوارض جانبی مهم و جدی موثر می باشد.میتوان از این درمان در کنار استفاده از آنتی سایکوتیکها استفاده کرد تا به این ترتیب گامی در درمان وکاهش این دسته از علایم که جزو مهمترین وناتوان کننده ترین عوارض اسکیزوفرنی مزمن می باشد سود جست.
دارونما
Placebo (Medicine)
a12
a12
اسکیزوفرنی مزمن
ال لایزین
كارآزمايی بالينی
، پدیدآور
احدی، مرواريد
استاد راهنما
استاد مشاور
آخوندزاده، شاهين
اربابی، محمد
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
ایران
20221207
۱۰۶۷۵ت
دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی
p
TF
92029
a
Y
