بررسی اثرات شیردهی بر میزان تراکم نورونی و رگ زایی هیپوکامپ و اختلالات حافظه و رفتاری در موش های صحرایی ماده تحت القای ایسکمی گلوبال مغزی
[پایان نامه]
نرگس معرفتی
دانشگاه علوم پزشكی تهران، دانشكده پزشكی
۱۳۹۴
۶۹ص.
جدول نمودار
سي دي
كارشناسی ارشد
فیزیولوژی پزشکی
۱۳۹۴/۱۰/۳۰
۱۷/۷۵
مقدمه: سکته مغزی آسیب حاد عصبی، دومین علت ناتوانی، اختلالات مغزی و مرگ و میر در جهان است که حدود 83 درصد آن از نوع انسدادی (ایسکمیک) است. بر اثر انسداد و کاهش ناگهانی جریان خون منطقه ای، آبشاری از مکانیسم های پاتوفیزیولوژیک فعال شده که در نهایت آسیب بافتی، مرگ نورونی و اختلالات عملکردی مغزی حاصل می شود. در شرایط پاتولوژیک، پس از تخریب نورونی تنها تعداد کمی از نورون های مرده (02/0%) جایگزین می شوند که فاقد بازدهی کافی برای ترمیم است و نیاز به تقویت دارند. به نظر می رسد در طول بارداری و شیردهی، عصب زایی و افزایش بقای نورونی در مغز موش مادر به واسطه تغییرات هورمونی رخ می دهد هدف از این مطالعه اثبات بازدهی کافی دوران شیردهی در جهت بهبودی پس از القای ایسکمی مغزی است.روش کار: برای شناسایی اثرات حفاظتی دوران شیردهی، در این مطالعه میزان تراکم مویرگی (ایمونوهیستوشیمی)، تراکم نورونی (رنگ آمیزی نیسل)، اضطراب (EPM) و حافظه (Shuttle box) مورد ارزیابی قرار گرفت. مجموعا 32 سر موش¬صحرایی ماده نژاد ویستار در چهار گروه هشت تایی انتخاب شدند: گروه شم شیردهی (شیردهی بدون ایسکمی)، گروه باکره (بدون ¬بارداری با ایسکمی)، گروه غیر شیرده (بدون شیردهی با ایسکمی) و گروه شیرده (شیردهی با ایسکمی). ایسکمی گلوبال به روش انسداد موقت دو شریان کاروتید مشترک به مدت 20 دقیقه القا شد. تست های اضطراب و حافظه به ترتیب در روز های سوم و پنجم تا نهم پس از ایسکمی انجام شدند. در روز دهم نیز مغز حیوانات خارج و مطالعات بافتی صورت پذیرفت.نتایج: در طی مدت ده روزه پس از القای ایسکمی، شاهد اثرات مخرب هیپوکسی بر ناحیه هیپوکامپ و اختلال در عملکرد این ناحیه بودیم. از طرفی شاهد اثرات مثبت معنی دار شیردهی بر افزایش تراکم مویرگی، افزایش تراکم نورونی و بهبود اضطراب و اختلال حافظه نسبت به گروه محروم شده از دوران شیردهی بودیم (05/0P<).بحث: به طور خلاصه شیردهی احتمالا به واسطه ترشح مزمن واسطه های هورمونی اش مخصوصا پرولاکتین و اکسی توسین توانست منجر به افزایش تراکم مویرگی و بالتبع افزایش تراکم نورونی و در نتیجه بهبود اختلالات رفتاری (اضطراب) و حافظه بشود.