بررسی تأثیر کاهش NAD برآپوپتوز سلول، استیلاسیون p53 و بیان ژن های p21 و BAX در رده سلولی سرطان پستان (MCF-7)
[پایان نامه]
محمد اعلايی
دانشگاه علوم پزشكی تهران، دانشكده پزشكی
۱۳۹۴
۱۶۴ص.
جدول نمودار
سي دي
كارشناسي ارشد
بیوشیمی بالینی
۱۳۹۴/۱۱/۱۰
۱۷/۹
مقدمه : سرطان پستان، شایع ترین سرطان در میان زنان و یکی از علل اصلی مرگ و میر در جوامع امروزی است. سلول های سرطانی وابستگی زیادی به NAD داخل سلولی دارند و NAD را با سرعت زیادی در واکنش هایی نظیر ADP – ریبوزیلاسیون و دِاستیلاسیون به واسطه سیرتوئین ها مصرف می کنند. از این رو مهار مسیر های تأمین این ماده، به عنوان یک هدف درمانی ویژه، بسیار مورد توجه است. مسیر اصلی ستنز NAD در پستانداران از طریق مسیر بازیافت و آنزیم NAMPT است. مهار کننده های NAMPT در مطالعات قبلی میزان NAD سلول را کاهش داده و آپوپتوز سلولی را افزایش داده اند. اما این مهار کننده ها قادر به کنترل رشد و تهاجم تومور نبوده اند. این، شاید به دلیل تأمین NAD سلول از منابع دیگر باشد. اخیرا CD73، که یک مارکر سطحی غشای سلول است، به عنوان عامل کمکی در تأمین NAD، از خارج سلول، مطرح شده است. در این مطالعه ما با مهار همزمان NAMPT و CD73، از طریق مهار کننده های اختصاصی، و مقایسه آن با مهار تک تک این آنزیم ها در سلول های MCF – 7 ، به نقش CD73 در تأمین NAD و حفظ بقای سلول های سرطانی پرداختیم.روش اجرا : ابتدا سلول های MCF – 7 کشت داده شده و سپس با دوز های مشخص از FK866 (مهار کننده NAMPT) و APCP (مهار کننده CD73) تیمار شدند. برای بررسی اثر مهار کننده ها بر مقدار NAD داخل سلولی از کیت کالریمتریک مخصوص استفاده شد. برای بررسی تأثیر مهار کننده ها بر استیلاسیون p53 پس از جداسازی پروتئینها با روش SDS-PAGE ، وسترن بلات با آنتی بادیهای p53 پلی کلونال و آنتی بادیp53 استیله ی مونوکلونال انجام شد و برای کنترل داخلی از آنتی بادی β-actin پلی کلونال استفاده گردید. اثر مهار کننده ها بر بیان ژن های p21 و BAX به روش Real time PCR و پس از استخراج RNA و سنتز cDNA، هر کدام با کیت مخصوص، انجام شد. سرانجام آپوپتوز سلولی، به روش فلوسایتو متری مورد سنجش قرار گرفت.نتایج : نتایج ما نشان می دهد مهار با FK866، NAD سلولی را به طور معنا داری کاهش داده است، همچنین مقدار پروتئین p53 و استیل p53 و نیز بیان ژن های p21 و BAX را نیز افزایش داده است. اما تأثیری بر نسبت استیلاسیون p53 نداشته است. همچنین میزان آپوپتوز اولیه نیز در تیمار با FK866، افزایش یافته است. اما تیمار با APCP ، هیچ تغییر معناداری در متغیر های فوق ایجاد نکرد، هرچند میزان مرگ و میر کلی سلول را افزایش داد.نتیجه گیری : NAMPT نقش مهمی در تأمین NAD سلول های MCF – 7 دارد و بقای سلول از طریق تأمین NAD به آن وابسته است. اما CD73، نقش مهمی در تأمین NAD و رشد و بقای سلول های MCF – 7 ندارد و احتمالاً نقش این آنزیم در هوموستاز NAD، بسته به نوع سلول و سطح بیان CD73 در آن، متفاوت است.