عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۹۵۰۳۴پ
فارسی
فارسی
بررسی نقش استرس اکسیداتیو، آنتيكولينرژيك و مسیر التهابی NLRP3 inflammasome در تاثیر حفاظتی هوپرزین-A در مدل صرع لوب گیجگاهی القاء شده با تزریق داخل هیپوکمپ اسید کاینیک در موش صحرایی نر
[پایان نامه]
پروانه محسنی مقدم
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
1398
101ص.
جدول،نمودار
سی دی
دکتری تخصصی(PHD)
فیزیولوژی پزشکی
19/8
صرع لوب گیجگاهی یکی از شایعترین انواع صرع در انسان است. هوپرزین-A دارای ویژگیهای ضدالتهابی و آنتیاکسیدانی است، با این وجود اثر این دارو در صرع لوب گیجگاهی القاء شده توسط اسید کاینیک تا کنون بررسی نشده است. روش کار: مطالعه حاضر اثرات حفاظتی هوپرزین-A (با دوز 1/0 میلیگرم بر کیلوگرم) را در مدل ذکر شده در موش صحرایی نر بررسی کرده است. اسید کاینیک قبل از تزریق به داخل ناحیه CA3 سمت راست در نرمال سالین حل گردید و از طریق استریوتکس به ناحیه ذکر شده تزریق شد. در مجموع شش گروه حیوانی در این مطالعه بررسی شد و هر گروه به دو زیرگروه تقسیم شد. شش زیرگروه برای بررسی NLRP3، فعالیت کاسپاز-1، غلظت IL-1β و پارامترهای استرس اکسیداتیو در طی فاز حاد بررسی شدند و نمونهگیری 24 ساعت بعد از جراحی استریوتکس انجام شد. پنج تا از این شش زیرگروه داروی هوپرزین-A، اسید والپروئیک (300 میلی گرم بر کیلوگرم، به عنوان داروی کنترل مثبت) و یا سالین به عنوان حلال دارو را به مدت یک هفته قبل از جراحی دریافت نمودند و آخرین دریافت یک ساعت قبل از جراحی استریوتکس انجام شد. زیرگروه ششم به صورت دست نخورده و به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. شش زیرگروه دیگر جهت ارزیابی یادگیری و حافظه از طریق تست ماز آبی موریس و تست تشخیص شی جدید و همینطور بررسی مرگ نورونی و فعالیت استیلکولیناستراز در فاز مزمن مورد استفاده قرار گرفتند. موشهای صحرایی در این زیرگروهها، داروی هوپرزین-A، اسید والپروئیک و یا سالین به عنوان حلال دارو را یک هفته قبل و یک هفته بعد از جراحی استریوتکس دریافت نمودند. در شروع هفته پنجم بعد از جراحی استریوتکس، تستهای رفتاری مرتبط با یادگیری و حافظه انجام شد و در نهایت حیوانات برای بررسی فعالیت استیلکولیناستراز و رنگآمیزی نیسل کشته شدند.یافتهها: نتایج نشان میدهد که هوپرزین-A توانسته است به طور معنیداری شدت تشنج و اختلالات مربوط به حافظه فضایی را که بوسیله تست ماز آبی موریس بررسی شده بود بهبود دهد، با این وجود نتایج نشان دادند که حافظه تشخیص شی جدید در مدل حیوانی اسید کاینیک دچار آسیب نمیشود. هوپرزین-A توانست استرس اکسیداتیو، التهاب و فعالیت استیلکولیناستراز را کاهش دهد. در ارتباط با استرس اکسیداتیو هوپرزین-A توانست فعالیت کاتالاز و سوپراکسیددیسموتاز را افزایش دهد در حالی که غلظت مالوندیآلدئید و نیتریت را به طور معنیداری کاهش داد ولی بر روی غلظت گلوتاتیون تاثیر معنیداری نداشت. در خصوص التهاب، این دارو توانست بیان افزایش یافته NLRP3 به دنبال تزریق اسید کاینیک و همچنین فعالیت کاسپاز-1 و غلظت IL-1β را در بافت هیپوکمپ کاهش دهد و احتمالا این این اثرات ضد التهابی را از طریق کاهش استرس اکسیداتیو انجام داده است. نتیجهگیری: رویهمرفته نتایج نشان دادند که هوپرزین-A میتواند به عنوان یک داروی حفاظتی بالقوه جهت کاهش شدت تشنج و اختلالات یادگیری و حافظه فضایی مرتبط با صرع از طریق کاهش التهابات عصبی و حفاظت نورونی موثر واقع شود.
اختلالات شناختی
هوپرزین-A
اینفلامازوم
استرس اکسیداتیو
صرع لوب گیجگاهی
، پدیدآور
محسنی مقدم، پروانه
، استاد راهنما
، استاد مشاور
صدر، شهاب الدین
روغنی، مهرداد
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
ایران
20230417
1894ف
دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی
p
TF
92029
a
Y
