بررسی میزان زیر گروه های لنفوسیتی T (CD8+/CD4+) و فاکتور رونویسی IRF-4 در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تحت درمان با داروی فینگولیمود
[پایان نامه]
بهاره لاریبی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
1396
1۴۱ص.
جدول نمودار
سی دی
دکتری تخصصی(PHD)
ایمنی شناسی
فینگولیمود اولین داروی خوراکی در درمان مولتیپل اسکلروزیس عودیابنده(RRMS) بوده که بواسطه مهار گیرنده اسفنگوزین 1 فسفات از خروج لنفوسیتها از گره های لنفی جلوگیری کرده و باعث حبس آنها در اندام لنفاوی می شود. با این وجود اثر طولانی مدت فینگولیمود بر زیرگروه های سلوهای T کمکی و سایتوتوکسیک به خوبی مشخص نشده و مطالعه آنها در بیماری ضروری بنظر می رسد. روش کار: در این مطالعه، میزان لنفوسیت های CD4+ و CD8+ تولیدکننده IFN-γ ، IL4 IL-17, و IL10 و مارکر فعالیت CD69 در بیماران MS قبل از شروع و 12 ماه بعد از مصرف فینگولیمود با استفاده از تکنیک فلوسایتومتری ارزیابی گردید. همچنین، سطح بیان فاکتور رونویسی تنظیمی اینترفرون 4 (IRF-4) به روش RT-PCR و سایتوکاین های تمایز دهنده لنفوسیت های T رده 17 از جمله: IL-6، IL-23 وTGF-β1 به روش الایزا بررسی شد. سپس نتایج حاصل با بیماران MS درمان نشده، بیماران تحت درمان بتافرون و افراد سالم مقایسه گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که، میزان لنفوسیت های T CD4+ و CD8+ تولید کننده IL-17 و IFN-γ در بیماران فینگولیمود بعد از 12ماه درمان کاهش معنی داری دارد. فینگولیمود همچنین باعث افزایش لنفوسیت های T CD4+ تولید کننده IL-10 شده و لنفوسیت های T CD8+ تولید کننده IFN-γ/IL17 را کاهش می دهد. بعلاوه در بیماران تحت درمان با فینگولیمود بعد از 12ماه بیان فاکتور رونویسی IRF-4 کاهش یافته و سطح سایتوکاین IL-6 در مایع رویی کشت سلول های تک هسته ای افزایش می یابد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که درمان با فینگولیمود باعث تغییر در میزان زیرگروه های لنفوسیتهای T CD4+ و CD8+ و همچنین کاهش بیان فاکتور رونویسی IRF-4 می شود که در نتیجه آن لنفوسیتهای T خاطره ای موثر در بیماریزایی مولتیپل اسکلروزیس را تحت تاثیر قرار می دهد.