؛ مصحح و مقابلهکننده زینالعابدین بن علینقی الموعود بحاجی آقا
تبریز
: مطبعه مشهدی اسدآقا
، ۱۳۲۱ق.=۱۲۸۲ .
: احمد بن علی اصغر الموسوی الخیابانی
قاجار
۲۹۵ص.
: علائم راده.
؛ خشتی
نسخه حاضر در کتابخانه ملی، کتابخانه تخصصی فقه و اصول (افست)، کتابخانه و مرکز اطلاع رسانی شیخ بهائی (دفتر تبليغات اسلامی حوزه علميه خراسان) (افست)، كتابخانه بنياد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوى (ع) (افست)، كتابخانه بزرگ آيت الله العظمي مرعشی نجفی (ره)، كتابخانه مركز پژوهشی دائرة المعارف علوم عقلی اسلامى (افست)، كتابخانه بنياد دايرة المعارف اسلامی (افست)، كتابخانه عمومی آيت الله حائری (فيضيه) (افست)، كتابخانه آستان حضرت عبدالعظيم حسنى (ع) موجود است.
نسخه چاپی و خطی در کتابخانه آستان موجود نیست.
الشواهد المکیه فی مداحض حجج الخیالات المدینه در حاشیه آمده است.
آغاز: بسمالله ... اما بعد حمد الله باعث النبیین و ناصب الاوصیاء المعصومین و الصلوه و السلم علی سید المرسلین ... فاقول انی بعد ما قرات الاصولین علی معظم ...
انجام: ... فما انتم قائلون فیه وان کان المقام مقام استجبات الکن لا باس بیان الوجه الراجح.
نوع کاغذ:
نوع خط:
نوع جلد:
فرنگی. (۲۸۱۷)
نسخ
جلد مقوایی با روکش کاغذی نخودی رنگ و عطف پارچهای طرحدار. (۲۸۱۷)
در حاشیه تصحیح صورت گرفته با اختصار (صح) (ص) می باشد
در حاشیه کلمات و عبارات جاافتاده متن نوشته شده است.
عناوین در حاشیه با خط درشتر از متن آمده است.
حواشی زیادی با نشان « خ ل»، «الشیخ ره»، «الخ،... است
دارای مهر بیضوی با سجع "ناخوانا" در صفحه ۲۹۵. (۲۸۱۷)
دارای یادداشت تملک با مضمون " مال خودم است جواد الحسینی ۶۰۰۷ ..." روی صفحه عنوان. (۲۸۱۷)
دارای یادداشت تملک با مضمون " بسمالله ... هو المالک الحقیقی محمدعلی التوحیدی التبریزی" روی صفحه عنوان. (۲۸۱۷)
دارای مهر بیضوی بزرگ با سجع " تبریز کتابخانه شخصی محمد قادری شماره ۱۳۶۱ فرعی" روی صفحه عنوان. (۲۸۱۷)
كتاب « الفوائد المدنية » تأليف محمد امين استرآبادى رئيس و بنيانگذار اخبارىگرى، مشتمل بر مطالبى راجع به فقه و فقاهت و فقيه مىباشد كه به زبان عربى و در قرن يازدهم هجرى تأليف گرديده است.در ذیل « الفوائد المدنية »، کتاب « الشواهد المكيه » كه تأليف سيد نور الدين عاملی (رحمت الله عليه) است آمده و به نقد و بررسي مطالب ارائه شده در « الفوائد المدينه» پرداخته و دفاعيه ها و رديه هایی در عقايد شيعه را عنوان كرده است. عمده مبحث این كتاب به اثبات باب اجتهاد در شيعه اشاره دارد.