/ میرزا حسین بن محمدتقی ابن علیمحمد النوری الطبرسی
؛ تصحیح و مقابله حاج شیخ محمدحسین خوانساری، آقامحمدمهدی
: محمدحسین خوانساری
، ۱۳۲۹ق = ۱۲۸۹.
: حسین بن محمدتقی ابن علیمحمد النوری الطبرسی (۱۳۰۲ق)، محمدحسین خوانساری (۱۳۲۹ق.) (کاتب اشعار انتهای کتاب)
قاجار
۲۱۱ص.
؛ رحلی.
نسخه حاضر در کتابخانه ملی موجود است.
نسخه چاپی موجود در آستان.
آغاز: [افتادگی صفحات تا ص. ۲] مقدمه در اسامی کتب متعلقه باحوال آنحضرت از این احقر در اجابت آن مسئول مشورت فرمودند معروض داشتم که عالم فاضل سید علی بن سید محمد اصفهانی ...
انجام: ... که تا در شمار یاران و موالیان خویش محسوب داشته در روز رستاخیز از شفاعت خود محروم نفرماید... الناحیه المقدسه سر من رای حامدا مصلیا مستغفرا.
تاریخ تالیف: ۱۳۰۲ق.
نوع خط:
نوع جلد:
نوع کاغذ:
نستعلیق
جلد مقوای روکش تیماج عنابی. (۲۰۴۹)
فرنگی
حاشیه کتاب در ارتباط با متن است.
در حاشیه تصحیح صورت گرفته با اختصار (صح) می باشد.
در حاشیه کلمات و عبارات جا افتاده متن نوشته شده است.
حواشی با نشان «منه»، «منه ره»، «ح ل»، «خ»، «ح ط» است.
از صفحه ۲۰۵ تا ۲۱۱ اشعاری توسط میرزا حسینعلی بن میرزا علیاصغر در وصف امام غائب نوشته شده است.
نسخه شماره ثبت ۲۰۴۹ از ابتدای کتاب ۲ صفحه افتادگی صفحات دارد.
دارای مهر خشتی با سجع " محمدحسن سنه ۱۱۵۰" در صفحه ۳. (۲۰۴۹)
نسخه دارای فهرست محتوا در دیباچه کتاب است.
این کتاب دارای یک مقدمه و دوازده باب میباشد باب اول : ذکر شمه از حالات ولادت آنجناب (ع) ، باب دوم : ذکر اسامی و القاب و کنیههای آنحضرت ، باب سوم : مشتمل بر دو فصل : ۱ - شمایل آن جناب ، ۲ - خصایص آنجناب ، باب چهارم : اختلاف مسلمین درباره آنجناب بعد از اتفاق ایشان در صحت صد در اخبار نبویه بر تحتم آمدن . باب پنجم : اثبات بودن مهدی موعود همان حجة بنالحسنالعسکری از روی نصوص اهل سنت . باب ششم : اثبات دعوی مذکوره از روی معجزات صادره از آنجناب ، باب هفتم : آنانکه در غیبت کبری خدمت آنجناب رسیدند یا بر معجزهی آن بزرگوار واقف شدند ، باب هشتم : در جمع بین حکایات و قصص مذکوره ، باب نهم : در عذر داخل نمودن چند حکایت . . . باب دوازدهم : ذکر اعمال و آدابیکه شاید بتوان ببرکت آنها سعادت ملاقات و شرف حضور با هرالنور اما عصر .در پایان نیز اشعاری در مدح امام زمان از حسینعلی بن میرزا علی اصغر آورده شده است. [در ابتدای کتاب یادداشت تأییدیه سرکار شریعتمدارآقائی آقا میرزا ابوالفضل سلمه الله و رئیس المسلمین آقای حاجی میرزا محمدحسن شیرازی در صفحات اول آمده است].