عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۴۸۴۶-۱۷۳۵
فارسی
آینه؛ از آینه کاری دیروز تا طراحی داخلی امروز
[مقاله]
منصوره رحیم‌آبادی
۸ص.
"کاربرد آینه در بنا که در قزوین آغاز شد، پس از انتقال پایتخت از قزوین به اصفهان (١٠٠٧ق/ ١٥٩٨م)، در این شهر و دیگر شهرهای ایران چون اشرف (بهشهر) گسترش یافت و در تزیین بسیاری از کاخ‌های دورة صفوی، که شمار آن‌ها به نوشتة شاردن تنها در اصفهان به ١٣٧ دستگاه می‌رسید (شاردن، ١٣٤٩: ٩٦)، از این هنر بهره گرفته شد. کارری، جهانگرد ایتالیایی که سفرنامة خود را در ١١٠٥ق/ ١٦٤٩م نوشته، در شرح بازدید از خانه و کاخ میرزا طاهر، فرمانروای آذربایجان در تبریز، از اتاق آینه‌کاری بنا سخن می‌گوید و می‌نویسد: «نه تنها دیوارها بلکه رو بخاری این اتاق با قطعات درخشان آینه تزیین شده است؛ به‌‌طوری که «در زیر اشعة آفتاب صحنة جالب و خیره‌کننده‌ای ایجاد می‌کند» (کارری، ١٣٤٨: ٣٤). در آغاز سدة ١٤ق/ پایان سدة ١٩م، هنرمندان آینه‌کار دو اثر کم نظیر پدید آوردند که یکی آینه‌کاری دارالسیادة آستان قدس رضوی (مؤتمن: ١١٨) و دیگری ایوان آینة صحن جدید آستانة حضرت معصومه(ع) در قم بود (فیضی قمی، ١٣٥٠: ١/٥١٦). رایج‌ترین طرح‌ها در آینه‌کاری، طرح مشهور به «گره» است که از نظر گوناگونی اشکال و تنوع کاربرد آن در رشته‌های مختلف هنر ایران، در نوع خود مانند ندارد. در مواردی که در آینه‌کاری قطعه‌های بزرگ آینه به‌کار می‌رفت، معمولا سطح کار را رنگ سفید نقاشی می‌زدند و طرح‌های متنوع بر آن پدید می‌آوردند. هنوز در ساخت قاب‌های آینه از نگارگری و هنرهای تزیینی دیگر نظیر معرق به عنوان شاخص سبک سنتی استفاده می‌شود اما با گذر زمان، هنرهای مدرن به شکلی دیگر این هنر را ترسیم کرده‌اند."
رشد آموزش هنر
- شماره ۳۲(۸صفحه - از ۳۶ تا ۴۳)
زمستان ۱۳۹۱
آیینه در تزیین داخلی
Mirrors in interior decoration
آیینه‌کاری
Mirror- encrusted stalactite*
a06
a06
a08
a08
آیینه ، ایوان آیینه ، آیینه کاری، صحن جدید حضرت معصومه(س)
رحیم‌آبادی، منصوره
m1093775.pdf
لیبلیبل
AF
SM
257153
