با رسمیت یافتن مذهب شیعه در دورهی صفوی (907 ـ 1135 ق) توجه و اهتمام شاهان صفوی به زیارت مقابر و ائمه(ع)، امامزادگان، و برخی از بزرگان تصوف (هم چون: شیخ صفی، شیخ زاهد و شیخ شهابالدین اهری) افزایش یافت. در این نوشتار، بر اساس آگاهیهای موجود، به سفرهای زیارتی در طول دورهی صفوی، چگونگی انجام سفر و اعمالی که به جا میآوردند و اهداف سیاسی و اقتصادی احتمالی که در نظر داشتند اشاره شده است. نکتهی دیگری که در این نوشتار مورد بررسی، قرار گرفته است روند انجام سفرهای زیارتی است که از آغاز حکومت صفوی تا دورهی عباس اول، روز به روز، افزایش و پس از آن کاهش یافت.
تاریخ اسلام
شماره ۱۶ (۲۰ صفحه - از ۱۵۵ تا ۱۷۴)
زمستان ۱۳۸۲
عباس صفوی اول
، شاه ایران
، ۹۷۸-۱۰۳۸ق.
صفویان
Safavids
<الصفویون=صفویون>
زیارت
Pilgrims and pilgrimages.
مشروعیت حکومت
Legitimacy of governments
عتبات عالیات
The Holy Shrines
<العتبات=عتبات> المقدسة
پادشاهی
Monarchy
مجتهدان و علما
Ulama
-- جنبههای مذهبی
-- Religious aspects
a06
a06
a06
a09
a09
a11
a11
a13
a13
a13
a16
a16
a18
a18
مشهد
Mashhad (Iran)
Meshed
اردبیل
Ardabil (Iran)
a16
a16
a16
a19
a19
صفویان ،صوفیان ،عتبات عالیات ،زیارت ،ائمه علیهمالسلام ،مشهد ،اردبیل، شاه عباس، شاه صفی، سفرهای زیارتی، آرامگاه امام علی (ع)، خانقاه، آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی