لقب اسمی خاص است که به اعتبار معنی اصلی خود بیان کننده ستایش یا نکوهشی است و مانند نام، شناسهای مهم در معرفی افراد، مشاغل و غیر آنها به شمار میآید. گونههایی از آن منشا الهی دارد. از این رو، قدمت لقب کمتر از قدمت نام نیست. به نوشته نخجوانی لقببخشی از آیین شاهان عجم، مانند: آل بویه، غزنویان و سلجوقیان بوده و در میان اعراب لقب دادن رسم نبوده است. از جهات تاریخی گونهای از لقبها که بیشتر جنبه رسمی دارد، ترکیبی است؛ یعنی با کلماتی چون دین، ملک، دولت، سلطنت، ملت و مانند آن ساخته شده است. لقب بخشی در طول تاریخ بویژه در دوران حکومت قاجاریه اعتبار خود را کاملا از دست داده و جنبه تجاری گرفته است. در این مقاله، علاوه بر اشاره به این موارد وجهه ساختاری القاب و تاریخچه لقببخشی هم بررسی میشود.
پژوهش های ادب عرفانی
شماره ۳ علمی-پژوهشی (وزارت علوم)/(۲۲صفحه - از ۱ تا ۲۲)
پاییز ۱۳۸۶
آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه (س)
لقبها
Titles of honor and nobility
شاهان و فرمانروایان
Kings and rulers
-- لقبها
-- Titles
a06
a06
a08
a08
لقبها-- ایران-- مشهد(استان)
لقبها-- ایران-- قم(استان)
شاهان ، دین ، تاریخ ، مشاغل ، لقب بخشی ، ترکان ، میان اعراب لقب دادن رسم ، اسلام ، حکومت ، لقبهای رسمی