"از کجا بدانیم قبول شده استیا نه؟ نشانه قبولی زیارت به چیست؟ اگر قبول نشود چه میشود؟ اینها همه سؤالاتی است که در ذهن یک زائر عارف و صاحبدل وجود دارد. زائر که با همین نیتبه زیارت آمده است، کامرواییاش نیز در این است که به این خواسته و هدف برسد. زائر صاحبدل، با همه عشق و محبتی که دارد و با همه امیدی که در دلش جوانه میزند، از یک مساله نگران است و آن اینکه آیا زیارتش قبول شده استیا نه؟ این اندیشه او را آرام نمیگذارد. زائر، نشانه «قبولی زیارت» را باید در اعمال خودش جستجو کند، در هماهنگی روحش با عملش و خطش با خط اهل بیت، با همسویی با این خاندان در پاکی گفتار و رفتار. ناخالصیهای زائران را نادیده میگیرند، به «صدق نیت» زائر بها میدهند، صفای باطن زائر برایشان ارزشمند است، ولی با این همه، قبولی زیارت در سایه «معرفت» است."