مراتب و انواع وحی در مثنوی: پژوهشی در گفتگوی خدا و انسان در مثنوی
۱۳۸۳
دوازده، ۲۷۹ ص
1
غیرمرجع
کتابنامه
دانشگاه تهران، دانشکده ادبیات و علوم انسانی
زبان و ادبیات فارسی
1388/01/26
دکتری
راتب وانواع وحی در مثنوی پژوهشی است در راستای تبیین مفهوم و ماهیت گفتگوی خدا و انسان و جایگاه آن در منظومه فکری مولوی و دنیای مثنوی . در این بررسی گفتگو ( به معنای عام آن) و گفتگوی خاص خدا و انسان از دو سویه زبان شناختی و جامعه شناختی در دو بخش مجزا و به همراه برخی ملاحظات تطبیقی و با رویکردهای متعدد، مورد بررسی قرار می گیرد . بخش نخست این پژوهش که به " تحلیل عناصر ، جایگاه و ماهیت گفتگو " می پردازد . مباحثی چون خاستگاه و جایگاه سخن در قلمرو هستی شناسی مولوی ، انواع و مراتب زبان در مثنوی وبررسی و تحلیل عنصر جامعه شناختی گفتگو با نگاهی تطبیقی به آراء باختین و بوبر را شامل می شود . در پایان این بخش باب گفتگو در قلمرو هستی شناسی مولوی به نگاه وتلقی مولوی از گفتگو ارتباط آن با زبان انسان و جهان هستی می پردازد . و در حقیقت حاصل ایت بخش محسوب می شود . بخش دوم این پژوهش به تحلیل عناصر جایگاه و ماهیت گفتگوی خدا وانسان از دو جنبه زبا شناختی و جامعه شناختی در دو باب مجزا می پردازد . این بخش مباحثی چون انواع و مراتب زبان در دو حوزه گفتگوی خدا و انسان ، کلام نفسی و کلام لفظی ، زبان مرغان ( منطق الطیر سلیمانی) و وحی دل ها ( وحی القلوب) را در باب نخست و ملاحظاتی درباره رابطه خدا و انسان را درباب دوم شامل می شود . متقابل بودن رابطه خدا و انسان ، جستجوی دو جانبه خدا و انسان برای نزدیکی و اتصال به یکدیگر در ادیان مختلف ، اشاره به محبت متقابل خدا و انسان و لزوم برقراری تناسب و توازن میان تشبیه و تنزیه مطلق خداوند جهت برقراری پیوند شخصی با خدا از جمله مباحثی است که در این باب مطرح است .
خدا
انسان
وحی
مثنوی
مراتب زبان
پژوهش لیلا پژوهنده
عنوان
^aدانشگاه تهران، دانشکده ادبیات و علوم انسانی