تربیت سیاسی در اموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران
۱۳۷۹
د، ۱۹۷ ص
1
غیرمرجع
کتابنامه
دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم انسانی
برنامه ریزی درسی
1387/12/21
دکتری
ژوهش حاضر به برسی موضوع تربیت سیاسی در آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران پرداخته است . در این باره بر اساس پیشینه نظریه های تربیت سیاسی در قالب نظریه های محافظه کار، انتقادی ، دموکراتیک ، و پست مدرن ، مورد بررسی و سازماندهی و ارزیابی قرارگرفت . به منظور تبیین مبانی نظری موضوع نظریه های حکومت در اسلام ( شیعه) مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر نظریه مشروعیت الهی - مردمی حکومت را مبنای نظری تربیت سیاسی قرار داده است . براساس جهت گیری کلی تعلیم و تربیت و حکومت در اسلام الگوی برنامه درسی مطلوب تربیت سیاسی با محورهای جهت گیری ، اصول ، اهداف، ( در سه حوزه) محتوا، روشهای یاد دهی - یادگیری و ارزشیابی طراحی گردید و سرانجام وضع موجود تربیت سیاسی در آموزش وپررش ایران با الگوی پیشنهادی مقایسه گردید . یافته ها نوعب هماهنگی نسبی و تحویلی را بین الوی مطلوب و منابع وضع موجود در محور جهت گیری نشان داد . در محور اصول ، ۰۶ درصد، در محور اهداف در سه حوزه شناختی ، عاطفی و مهارتی به طور متوسط ۸۳ درصد ، درمحور محتوا ، ۲۴ درصد بود . در محور روشهای یاد دهی یادگیری ۹۵ درصد در موارد مربوط به تکالیف عملی در حدود ۴ درصد و در محور ارزشیابی هماهنگی مطلوبی بین وضع موجود و مطلوب مشاهده گردید . نتیجه گیری کلی پژوهش بیانگر آن است . که در رابطه با موضوع تربیت سیاسی در آموزش و پرورش ایران برنامه ریزی منسجم و منظمی وجود ندارد . در این باره انجام برنامه ریزی جامع ، اصلاح و بازنگری برنامه درسی تعلیمات اجتماعی در بعد تربیت سیاسی بر اساس الگوی تدوین شده پیشنهاد می گردد .