ررسی سخنان حضرت علی (ع) در نهج البلاغه، به طور کامل و از همه جهات برای مدت کوتاه، امکان پذیر نیست؛ لذا این پایان نامه در خلال پرداختن به دو موضوع اعراب و بلاغت،که از شاخصه های مهم در ارزش گذاری یک متن هستند، تاثیر این دو موضوع را در خطبه های 221( الی )111، مورد بررسی قرار داده ا ست. تا در پی این بررسی، به این سوال پاسخ دهد که آیا نکات و شاخصه های اعرابی و بلاغی موجو در این کتاب شریف، در فهم مقصود امیرمومنان علی (ع) اثر گذار است یا خیر؟ از این رو، به منظور دستیابی به این اثر گذاری، ابتدا در بخش اعراب، مفردات و جمل بررسی و نیز نکات شاخص و برجسته نحوی تا حد امکان استخراج شده است، و سپس در بخش بلاغت، با مد نظر قرار گرفتن هر سه حوزه معانی، بیان و بدیع، نکات و موضوعات مهم در هریک از این حوزه های بررسی شده است. آنچه از پس این بررسی ها نمایان گردید این است که بدون توجه به نکات اعرابی و بخصوص بلاغی متن نهج البلاغه، نمی توان برداشت صحیح و قابل قبولی از سخنان امام علی(ع)، داشت. همچنین با توجه به اختلافات در حوزه اعراب و بخصوص بلاغت، گاهی می توان اذعان کرد،که در برداشت از مراد اصلی حضرت به اشتباه رفته اند. بنابراین؛ برای هرگونه برداشت از سخنان حضرت، باید توجه خاص به این دو حوزه(اعراب، بلاغت)، مبذول داشت
اعراب و بلاغت نهج البلاغه (خطبه های ۱۱۱ تا ۲۲۱)