ز آنجایی که قرآن کریم<هدی للمتقین>است، و از سوی آفریدگاری دانا و حکیم، توسط بهترین بندگانش،برای هدایت نوع بشر نازل شده است؛ تمام آیات آن برای رسیدن به این هدف واحد باهم ارتباط و پیوستگی دارند. به طوری که یکی از جلوههای اعجاز قرآن همین تناسب بین آیات میباشد. البته لازمه این بحث، اعتقاد داشتن به توقیفی بودن ترتیب سورههاو آیات در قرآن است عدهای از دانشمندان علوم قرآنی را اعتقاد بر این است که،ترتیب سورهها در قرآن و ترتیب آیات در سورهها توقیفی بوده و چون کار بی هدف از خدا صادر نمیشود؛ پس بین سورهها و آیات آن نوعی تناسب و هماهنگی وجو دارد. از طرف دیگر عدهای از آنها ترتیب بین سورهها را به اجتهاد و رای صحابه میدانند و بحث در این رابطه را امری تکلف آور و بیهوده میدانند. امادرباره ترتیب آیات در سورهها، نظر دیگری دارند و به طور گسترده به این بحث پرداخته و اساس تفسیر خود را برپایه همین موضوع ریختهاند. مرحوم علامه طباطبایی و سید قطب از جمله مفسرانی هستند که تفسیر خود را بر همین اساس نوشتهاند با این توضیح که مرحوم علامه در تفسیر المیزان ترتیب و چینش سورهها را اجتهادی دانسته و به جز اندکی متعرض این بحث نشده است اما درباره ترتیب آیات معتقد به تناسب بین آیاتی است که یکباره نازل شدهاند. سیدقطب نیز در تفسیر فی ظلال القرآن اگر چه ترتیب سورهها را به حسب نزول قطعی نمیداند، اما ترتیب آیات را مطابق وحی و به دستور پیامبراکرم(ص) می داند. و به هر دو نوع تناسب اشاره کرده است. و این مساله رابا غرض واحد، وحدت موضوعی سورهها و سیاق به اثبات رسانیده است. این تحقیق برآن است تا بحث تناسب بین سورهها و آیات را در این دو تفسیر بزرگ، ارزشمند و کاربردی از فریقین و همچنین کتابها و منابع مفصلی که در این زمینه نوشته شده، بحث و بررسی کند، تا در پرتو آن ضمن تاکید بر وحیانی بودن ترتیب آیات، غبار تهمت و شبهه پراکنده بودن قرآن را که از سوی برخی قرآن پژوهان مسلمان و غیرمسلمان مطرح شده است بزداید و بر اعجاز لفظی و محتوایی قرآن مهر تایید بزند
بررسی تناسب در آیات و سور در تفسیر المیزان و فی ضلال القرآن