#امام خمینی، تعلیم و تربیت، تعلیم، تربیت، امام خمینی - عرفان، امام خمینی - تعلیم و تربیت، هستیشناسی، یلی الحق، یلی الخلق، انسانشناسی، تعلیم و تربیت - فلسفه، روانشناسی، موریس دبس، افلاطون، روسو، ماری شیمل، پیاژه، اسلام - تربیت، مسئولیتپذیری، تربیت - اصول، تزکیه، تعلیم و تربیت - روش، تعلیم و تربیت - کارکرد، تعلیم و تربیت - عوامل
رح تعلیم و تربیت عرفانی و قرآنی، آنگونه که قابل فهم همگان باشد و براساس نظامهای تعلیم و تربیت مرسوم تنظیم شده باشد، میتواند در بحران اخلاقی عصر حاضر منشا اثر باشد. این مساله موجب گردید تا پایاننامه براساس ساختار نظامهای تربیتی روز تهیه و مواد آن از قرآن و عرفان، آنگونه که امام خمینی گزارش مینمایند، تنظیم گردد. ساختار نوشته حاضر که در واقع همان فصول آن نیز میباشد، عبارتند از: مبانی تعلیم و تربیت، ماهیت تعلیم و تربیت، هدف تعلیم و تربیت، محتوای تعلیم و تربیت، اصول تعلیم و تربیت، روش تعلیم و تربیت، عوامل و کارکرد تعلیم و تربیت. نظام تعلیم و تربیتی که امام در صدد بیان آن است دارای مشخصههایی میباشد که مهمترین آنها عباتند از: خدامحوری، وجود فطرت پاک الهی در انسان و کرامت انسانی. این مشخصهها همراه با وجود طبیعی انسان که عوارض خاص خود را دارد مستلزم آن استکه انسان در پرتو نور تعلیم و تربیت واقع گردد. تعلیم و تربیت مورد نظر امام در واقع تربیت و هدایت انسان به سمت امر متعالی میباشد که این امر با قرار گرفتن در مسیر هدایت انبیا ممکن میگردد. مواد تربیتی نظام تعلیم و تربیت امام خمینی در قالب فوق تنظیم گردیده و چون این تحقیق ناظر به تجلی مهمترین مسئولیت آدمی، یعنی به فعلیت رسیدن انسانیت که عین صراط مستقیم است میباشد، لذا در صورت کاربردی نمودن آن، میتواند پایهگذار روشی نو در تربیت باشد. روشی که مبتنی بر شور و شوق، امید، تلاش و حرکت به سمت امر متعالی میباشد
تعلیم و تربیت در نگاه عرفانی امام خمینی (س)