مسئولیت های ناشی از رعایت نکردن استاندارد در تولیدات صنعتی
[پایان نامه]
/ طاهره محمدی
؛ استاد راهنما: مرتضی چیت سازیان
: دانشگاه قرآن و حدیث (پردیس تهران)
، ۱۳۹۴
۷۹ ص.
کتابنامه: ص.۷۷ -۷۹؛ همچنین به صورت زیرنویس
کارشناسی ارشد
فقه و مبانی حقوق اسلامی
۱۳۹۴/۱۰/۱۳
۱۶/۷۵
استاندارد یاد آورد نظم و تنظیم و به معنای بهبود کیفیت است. وقتی سخن از استاندارد به میان میآید در واقع از بهبود کیفیت سخن میگوییم. استانداردها سلامت ایمنی و بهداشت محصولات و خدمات را تضمین میکنند. عدم رعایت استاندارد خسارتهای جبران ناپذیری را به فرد و اجتماع وارد میکند. یکی از حقوق افراد جامعه استفاده از کالاهای بیضرر و با کیفیت است. بنابراین استاندارد جزء حقوق شهروندی محسوب میشود. مسئله بروز خسارت و جبران آن هم در فقه و هم در قانون ایران مورد بررسی قرار گرفته است. ایجاد ضرر و زیان در فقه موجب ضمان قهری میگردد. طبق ماده 1 قانون مسئولیت مدنی ایران هر کس بدون مجوز قانونی عمداً یا در نتیجۀ بیاحتیاطی به جان یا سلامتی یا مال یا آزادی یا حیثیت یا شهرت تجارتی یا به هر حق دیگری که به موجب قانون برای افراد ایجاد گردیده لطمهای وارد نماید که موجب ضرر مادی یا معنوی دیگری شود، مسئول جبران خسارت ناشی از عمل خود میباشد. برآن شدیم تا دلایل فقهی لزوم رعایت استاندارد و مسئولیتهای ناشی از عدم رعایت آن را در قوانین ایران را بررسی کنیم. از جمله قواعد فقهی که رعایت استاندارد را ایجاب میکنند میتوان به قواعد لاضرر ضمان تسبیب و غرور اشاره کرد. بنابراین استاندارد اساس محکمی در فقه دارد. اما در قانون اهمیت چندانی برای آن قائل نشدهاند. قانون ایران نیازمند قوانینی محکمتر و بازدارندهتر جهت جلوگیری از بروز اهمال و کوتاهی در رعایت استاندارد و مجازات شدیدتر برای متخلفین است. کلید واژه: استاندارد، خسارت، مسئولیت، قواعد فقهی