مبانی فقهی اعتراف به گناه در گروه های نو پدید اجتماعی و آثار و پیامدهای آن
[پایان نامه]
/ مرتضی درزی رامندی
؛ استاد راهنما: مرتضی چیت سازیان
: دانشگاه قرآن و حدیث (پردیس تهران)
، ۱۳۹۳
۸۹ ص.
کتابنامه: ص. ۸۷ - ۸۹؛ همچنین به صورت زیرنویس
کارشناسی ارشد
فقه و مبانی حقوق اسلامی
۱۳۹۳/۱۲/۲۴
۱۶
صیانت و حفظ آبروی افراد در متون اسلامی و جوامع حدیثی از جایگاه ویژهای برخوردار است. حکم اولیه عبارت است از اینکه آبروی افراد نباید در معرض خطر و تهدید قرار بگیرد و انسان نباید خود به خود به این نعمت الهی آسیبی وارد سازد.اعتراف به گناه نزد افراد مختلف، احکام گوناگونی پیدا میکند. امروزه انواع مختلفی از مصادیق اعتراف در جامعه رخ میدهد که هرکدام احکام مربوط به خودش را دارد و نمیتوان تحت یک قاعدۀ کلی دربارۀ همۀ آنها سخن گفت. اما به همین مقدار میتوان اعتنا کرد که صیانت از آبروی خویش، وظیفۀ هر مسلمانی است و باید از حیثیت و شخصیت خویش دفاع کند؛ مگر در مواردی که شرع اجازه فرموده تا اعتراف به گناه واقع شود و در واقع، این موارد دارای مصلحتی بسیار بالاتر از حفظ شخصیت و آبروی فردی دارد.در این پایاننامه به بررسی مصادیق اعتراف به گناه در گروه های نوپدید اجتماعی از قبیل اعتراف به گناه در مراکز روانشناسی، روان درمانی و اعتراف در نزد بازجویان و ضابطین قضائی میپردازیم که گاهاً بسیاری از افراد به آن مبتلا میگردند و بدون رعایت خطوط قرمزی را که شرع مقدس برای آن تبیین نموده اقدام مینمایند که سعی میگردد این خطوط به صورت واضح مورد مداقه قرار گیرد.واژگان کلیدی: اعتراف، آبرو، گناه،جرم، هتک، مؤمن، حدود،گروه های نوپدید اجتماعی