بخش دوم: بررسی ائتلافهای سیاسی در ایران.- فصل اول: بررسی ائتلافها و گسستها پیش از انقلاب اسلامی.- فصل دوم: دهه اول جمهوری اسلامی.- فصل سوم: دهه دوم جمهوری اسلامی.- فصل چهارم: دهه سوم جمهوری اسلامی
بخش سوم: تبیین ائتلافها و گسستهای سیاسی در ایران.- فصل اول: عوامل موثر بر ائتلاف سیاسی در جمهوری اسلامی ایران.- فصل دوم: آسیبشناسی ائتلافهای سیاسی در جمهوری اسلامی
پژوهش حاضر در صدد پاسخگویی به این سوال اصلی خواهد بود: چه عواملی در پایداری و یا ناپایداری ائتلافهای سیاسی در دوره جمهوری اسلامی موثر بودهاند؟ همچنین سوالات فرعی نیز بدین صورت قابل بیان خواهند بود: مفهوم ائتلاف دارای چه ماهیت و ویژگیهایی است؟ چه متغیرهایی در پایداری یا ناپایداری ائتلافها، اتحادها و همگراییها است؟ چه متغیرهایی در پایداری یا ناپایداری ائتلافها، اتحادها و همگراییها، با توجه به نظریههای مختلف جامعهشناسی، تاثیرگذار هستند؟ مناسبات میان گروهبندیها و کنشگران سیاسی در ایران بهطور اعم و در دوره جمهوری اسلامی به طور اخص، واجد چه ویژگیها، شاخصها و رویکردهایی بوده است؟ بر این اساس، فرضیه اصلی پژوهش عبارت است از: ناپایداری ائتلافهای سیاسی در ایران به دلیل منتهی نشدن این ائتلافها به اجماع میان کنشگران و نخبگان سیاسی، تحت تاثیر فقدان وجود رابطه منسجم میان سه متغیر اعتماد، نهادمندی و رقابت سیاسی بوده است. تحقیق حاضر در سه بخش و در قالب نه فصل تنظیم شده است: در بخش اول تلاش شده تا به کلیاتی از مباحث نظری مرتبط با پدیده، مفهوم و فرایند ائتلاف، اشاره شود و به همین جهت در فصل اول با این پیشفرض که ائتلاف، موضوعی بین رشتهای است، به مولفههای جامعهشناختی آن پرداخته شده است. همچنین از دیگر موضوعات اصلی این فصل اشاره به تغییر رویکرد علم جامعهشناسی از تبیینهای تک علیتی به رویکردهای چند علیتی و ضروریت تبیین موضوعات و پدیدههای سیاسی با بهرهگیری از دیگر علوم اجتماعی نظیر: جامعهشناسی، روانشناسی و مدیریت بوده است. در فصل دوم، پس از اشارهای کلی به مفهوم ائتلاف و دیگر مفاهیم مرتبط با آن همچون اجماع، در خصوص فرایند شکلگیری ائتلاف و اجماع، توضیحاتی بیان شده است. در فصل سوم به ارائه مدل نظری پژوهش پرداخته شده و با استفاده از دیدگاه ارائه شده در فصل اول مبنی بر ضرورت نگاه چند وجهی به پدیدههای اجتماعی و سیاسی، به مولفههای ایستاری، ساختاری و رفتاری (کارگزاری) ائتلافهای سیاسی و ارتباط نظری آن با موضوع اجماع اشاره شده است. اما در بخش دوم، در قالب فصول چهارم تا هفتم، مجموعا مناسبات سیاسی بین نخبگان و گروههای سیاسی و ائتلافها و گسستهای میان آنها، خاصه در دوره جمهوری اسلامی مورد بررسی اجمالی قرار گرفته است. نهایتا بخش سوم این تحقیق به تبیین موضوع ائتلافها و ویژگیها و بیان چرایی گسستها و ائتلافهای سیاسی در جمهوری اسلامی اختصاص یافته است. در فصل هشتم، ابتدا به عوامل موثر بر اجماع سیاسی در جمهوری اسلامی ایران از منظ مولفههای سهگانه اعتماد، نهادمندی و رقابت اشاره شده و نهایتا در فصل نهم، نیز به آسیبشناسی، ویژگیها و تحلیل ائتلافهای سیاسی در جمهوری اسلامی پرداخته شده و در پایان نتیجهگیری پژوهش بیان شده است