عنوان

جایگاه ماه مبارک رمضان در قرآن و سنت و آثار آن

فارسی

جایگاه ماه مبارک رمضان در قرآن و سنت و آثار آن

عذرا حاجی پور

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

1391

ضروری ترین وظیفه ی انسان در اسلام خودسازی در پرتو خدا شناسی است. مسلمانان باید خویشتن را چنان که شایسته است بسازند، نه آن طور که امیال و هوس هایشان خواسته است. آری دستورات اسلام در عین سادگی و شیرینی چون صیقلی است که جان مسلمانان را جلا می دهد و چون اسلحه ی برنده در نبرد با هر چه جان را زمین گیر و جامعه را منحط و ناتوان می سازد به کار می آید. یکی از این دستورات درماه مبارک رمضان روزه است که باعث رشد و کمال انسان می شود. این ماه عظیم دارای ویژگی های خاص است از جمله در روایات اهل بیت - علیهم السلام- این ماه را آغاز سال نامیده اند. آغاز سال انسانیت و تجدید حیات معنوی انسان در عالم انسانیت است. این ماه دارای فضایل زیادی است از جمله این که این ماه را خدا به خود نسبت داده و سرور ماه ها می باشد و ماه روزه و نزول قرآن است. این ماه دارای اسامی متعددی است که در روایات به آن اشاره شده ولی تنها نامی که در قرآن از آن به صراحت یاد شده، ماه رمضان می باشد. و روشن است که انسان برای ورود به این ماه عظیم باید یک سری آمادگی هایی کسب کند و خود را مهیا نماید. یکی از اعمالی که در این ماه به آن سفارش شده و بر هر مسلمانی واجب است روزه می باشد. اگر چه روزه عادت دیرینی بوده که پیدایش آن را به زمان حضرت آدم ( ع) مقرون دانسته اند. روزه در میان انبیا و امت ها قبل هم بوده اما فقط بر مسلمانان در ماه رمضان واجب شده است. انسان چون در این جهان پر از غرور زندگی می کند باعث می شود که جان او دچار آلودگی و تیرگی شود. خداوند هم برای تطهیر روحی و جسمی انسان از آلودگی روزه را مقرر کرده است. انسان ها نیز نسبت به روزه دارای مراتب گوناگونی هستند که با توجه به این مراتب اثری هم که ماه مبارک بر افراد می گذارد متفاوت است که اگر فرد مسلمان روزه را با توجه به شرایط و ویژگی های آن انجام دهد، مواهب در او پدیدار می شود و باعث رشد و تعالی فرد و جامعه ی اسلامی می شود. کلید واژه های این تحقیق عبارتند از: «رمضان»، « قدر» و « روزه».

پ‍ای‍ان‌ن‍ام‍ه;