عرفان در دعاهای مولی الموحدین٬ امیرالمؤمنین حضرت امام علی علیه السلام
عباس محبی
پایگاه اطلاع رسانی حوزه
1389
هدف پژوهش : آشنایی با عرفان و به ویژه مایه های ناب عرفانی در دعاهای امام علی ( ع ) است. دعاهایی که مفاهیم ناب عرفانی در آن مبتلور است و سیمای عرفانی آن عارف بزرگ الهی را به مامی نمایاند و شناخت عمیقی از عرفان شیعی را موجب می شود که زیر بنای فکری رهروان راه عرفان است. روش پژوهش روش فیش برداری و کتابخانه ای است. موضوع پژوهش امری نظری است و تحقیق توصیف تحلیلی است. نتیجه کلی : مولی علی ( ع ) عارفی سترگ و چهره شاخص و سرشناس وادی عرفان و معنویت و تجسم واقعی عرفان عملی است. عرفان عبادی مولی معرفت و شناخت حضرت حق در نهایت ایمان و اعتقاد و سیر به سوی صراط مستقیم است. عشق به خدا پایه و اساس ایمان مولی به خداست. زیرا عشق به خدا عشق به لایتناهی بوده و به خد باز می گردد ملاک عرفان مولی خوف و خشیت او از مقام ربوبی حضرت حق است. مولی علی ( ع ) کشتی نجات و رحمت واسعه ای است که با خدا آشناست و همواره ذکر نام و یاد خدا روشنی بخش محفل حیات اوست. به طوریکه لحظه لحظه های زندگی آن امام همام را هاله ای نورانی از یاد خدا پوشانده است.