عنوان

تحلیل و بررسی توقیع غیبت تامه وادعای مدعیان تشرف

فارسی

تحلیل و بررسی توقیع غیبت تامه وادعای مدعیان تشرف

محمد سعید رضایی

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

1387

آخرین توقیع امام عصر(عج) در پایان غیبت صغری صادر شد و منابع مهم حدیثی شیعه در هر دوره، آن را نقل کرده اند و از لحاظ سندی نیز حدیث «حسن» است. این رساله می کوشد تا مباحث مهم این توقیع را بررسی کند. مسلماً رؤیت امام زمان(عج) در دوران غیبت کبری، امری ممکن و محتمل است و نیازی به دلیل ندارد. تکذیب مدعی مشاهده که در توقیع آمده، هرگز به معنی نفی امکان رؤیت نیست هم چنین علی رغم نظر برخی، لفظ «رؤیت» و مترادفات آن در ادعیه و زیارات مخصوص حضرت ولی عصر(عج) دال بر «دیدن» آن جناب نیست، بلکه همگی این الفاظ، دعا برای ظهور آن حضرت است. ضمن احترام به مدعیان تشرف، باید گفت که در بررسی مشهورترین ادعاهای تشرف، متوجه می شویم که اکثر آنها از لحاظ سندی اشکالات فراوان دارند و متن آنها نیز دچار تضادها و تناقض های بسیار است و یا اینکه دلالتی بر تشرف ندارند. عده ی زیادی در جمع میان توقیع و ادعاهای تشرف، کوشیده اند تا با مقید کردن لفظ «مشاهده» سخن امام (ع) را به نحوی با این ادعاها هماهنگ سازند، در حالی که این لفظ، هیچ قید و صفتی به خود نمی گیرد و مراد آن، کاملاً روشن است. مجموعاً برخی از تشرفات به تمثل و تخیل و مانند آن مربوط اند که تنها اثری شخصی دارند و نمی توان به آنها استدلال نمود. تشرفاتی که قید دائمی و مانند آن دارندو یا آشکارا و پنهانی سر از ادعای نیابت در می آورند، کاملاً مردودند. رؤیت غیر دائمی و مشابه آن نیز چیزی فراتر از امکان رؤیت نیست که بر فرض حاصل شدن چنین رؤیتی، باید آن را مخفی نگاه داشت، و گرنه در تکذیب آن، فرقی با سایر ادعاها وجود نخواهد داشت.

پ‍ای‍ان‌ن‍ام‍ه;