کثرت گرایی دینی، به مثابه یکی از مسائل مهم کلام جدید، گرچه خاستگاهی غربی و مسیحی دارد، به سبب رشد روزافزون ارتباطات انسانی در عصر جهانی شدن، به دغدغه ای اساسی برای اغلب خردورزان کشورهای در حال توسعه و همه دین دارانی تبدیل شده است که در اندیشه برقراری همزیستی مسالمت آمیز با غیرهم کیشان خویش چه در کلان شهرها و جوامع سکولار و چه در دهکده بزرگ جهانی هستند. شاید این امر که ادیان بزرگ، در ورای انگیزه های ذهنی پیروانشان و در پیشینه تاریخی خود، رابطه ای مثبت با امر مطلق دارند، تنها راهی است که بر اساس آن، شالوده کلامی گفت وگوی بین ادیان و برقراری تعاملی عاری از تنش در بین متدینان طرح ریزی می شود. بر این اساس متدینان باید بکوشند ضمن درک همدلانه باورهای یکدیگر، تمام توان اخلاقی و معنوی خویش را به کار گیرند تا به بازنگری باورهای جزم اندیشانه خویش بپردازند و الگویی متناسب با حیات اجتماعی عصر خویش فراهم کنند.
کثرت گرایی دینی;تساهل و تسامح;همزیستی مسالمت آمیز;توحید;جامعه مدنی;