عنوان

بررسی تحلیلی تعابیر ناظر بر «غلو و تفویض راویان» در منابع رجالی شیعه (عنوان عربی: دراسة نقدیة للتعابیر الدالة علی «غلو الرواة و تفویضهم» فی مصادر الشیعة الرجالیّة)

بررسی تحلیلی تعابیر ناظر بر «غلو و تفویض راویان» در منابع رجالی شیعه (عنوان عربی: دراسة نقدیة للتعابیر الدالة علی «غلو الرواة و تفویضهم» فی مصادر الشیعة الرجالیّة)

قاسم پورراوندی محسن

عالمان جرح و تعدیل، برخی راویان حدیث را به دلیل وجود صفات و یا سیره اخلاقی خاص و یا اعتقاداتی ویژه، مورد مذمت قرار داده اند. اعتقاد به غلو و تفویض از جمله عواملی است که راویان در منابع رجالی متقدم، آن را موجب جرح شمرده اند. این پدیده، در سده های دوم و سوم هجری، در میان گزارشگران احادیث ائمه رواج داشته و البته امامان معصوم (ع) با آن به شدت مقابله می کرده اند. عالمان علم رجال با الهام از رویکرد ائمه (ع) با چنین راویانی و استناد بدان ـ به ویژه تحت تاثیر عالمان و محدثان سده های سوم و چهارم شهر قم ـ تعابیر و اصطلاحاتی را در آثار خویش به کار برده اند که به مذهب غلو و تفویض معطوف است. تعابیر به کار رفته ناظر به غلو یا تفویض راویان در میان منابع متقدم رجالی شیعه از وحدت رویه برخوردار نیست و در مواردی به جای هم به کار رفته است. بر این اساس، نظر کسانی که خواسته اند با توجه به اصطلاحات یا تعابیری خاص، دو گروه یاد شده را به دقت از همدیگر متمایز کنند، همه جا استوار نیست، و منابع رجالی در برخی موارد، با چنین دیدگاهی همراهی ندارد. این گروه نقش موثری در ورود این نوع اصطلاحات در منابع رجالی داشته است. مقاله حاضر، دیدگاه های رجالی عالمانی نظیر کشی، نجاشی، شیخ طوسی و ابن غضائری را محور اصلی پژوهش قرار داده است.

تفویض;غلات شیعه;الحدیث;التفویض;راویان;الجرح والتعدیل;حدیث;غلات شیعه;جرح و تعدیل;رجال;غلو;الغلو;الرواة;غلات(اعم);غلات(اعم);

مقاله;