سلسله نقشبندیه منسوب به خواجه بهاء الدین محمد نقشبند بخارایى (717-791 ه) طریقتی معتدلانه و شریعت محور است. این طریقت در قرن نهم هجری/ پانزدهم میلادی توسط عثمانی ها به بوسنی راه یافت. عینی دده و شمسی دده، از مشایخ پرآوازه این سلسله، در حقیقت اولین نمایندگان طریقت نقشبندیه در بوسنی بودند. رفتارهای شایسته پیروان این طریقت که بیشتر از روشن فکران جامعه بودند، موجب گسترش این سلسله در سطوح مختلف جامعه شد و این طریقت را در شمار پرنفوذترین طریقت های صوفیه در بوسنی در آورد تا آن جا که به «طریقت بومی مردم بوسنی» شهرت یافت. طی قرن های دوازدهم و سیزدهم هجری/ هجدهم و نوزدهم میلادی، شبکه ای از تکیه های نقشبندیه در شهرهای مختلف بوسنی تاسیس شد که بر تمام بوسنی و هرزگوین نفوذ داشت. این طریقه در قرن بیستم میلادی، یعنی در دورانی که حکومت کمونیستی درپی نابودی تصوف و اسلام در منطقه بود، نقش بسیار مهمی در رویارویی با آنان ایفا کرد؛ چندان که می توان ادعا کرد شکست کمونیست ها در این نواحی، حاصل حضور و فعالیت بزرگان طریقت نقشبندیه بوده است.
نقشبندیه ( از فرق اسلامی تصوف);بوسنی و هرزگوین;تکیه های ووکلییچی/ ژیوچیچی و آگلاواک;عیسی دده;شمسی دده;نقشبندیه;نقشبندیه;