این مقاله بر آن است که با گزارش توصیفى ـ تحلیلى سخنان ابن سینا، دیدگاه وى را درباره تجربه دینى از منظر فلسفى تبیین کند و از این طریق، پاره اى از پرسشهاى مهم در بحث معرفت شناسى تجربه دینى و واقع نمایى این تجربه ها را بر اساس آراى ابن سینا پاسخ گوید. متن اصلى مورد استناد در این پژوهش کتاب الاشارات و التنبیهات ابن سیناست که وى برخى از آراى خاصّ خود را تنها در آن بیان کرده است.مهمترین نکاتى که در این پژوهش از منظر ابن سینا مطرح شده، عبارت اند از: تبیین منشأ توهّمات خودساخته و بى پایه و نیز مشاهدات اصیل و واقع نما؛ بیان چرایى اصل و نحوه نیازمندى پاره اى از مشاهدات اصیل به تأویل و تعبیر؛ تشریح فرایند وقوع این رویدادها در حالت بیدارى و حالت خواب؛ توضیح نقش بیمارى، ترفندهاى ساختگى، تزکیه و تهذیب نفس و نیز قوّت و ضعف آن در حصول این تجربه ها؛ بیان مراتب و انواع تشکیکى آنها و نشان دادن منشأ زمینه مند بودن برخى (و نه همه) تجربه هاى شبه حسّى.
فلسفه دین;علم غیب;فلسفه عرفان;ابن سینا;تجربه دینى;اشارات و تنبیهات;
حس مشترک;حواس ظاهری;ارتسام صور;مشاء;قوه متخیله;عالم قدس;اتصال به عالم علوی;صورت محسوس;رؤیای صادقه ;قوای باطنی نفس;قوه ذاکره;نفس ضعیف;رویا;معرفت شناسی;تجارب شبه حسی;خاطره;