در این مقاله بر آنیم تا مساله ایمان و اختیاری بودن آن را بررسی کنیم. مراد از اختیار آن است که انسان راه ها و گزینه های گوناگونی را پیش روی داشته باشد و با بررسی و سنجش آنها راه یا گزینه مطلوب خود را برگزیند. بنابراین بررسی، تصمیم گیری و انتخاب سه عنصر اساسی اختیار محسوب می شوند. بر این اساس می توان گفت: که اشاعره ایمان را امری غیر اختیاری و آن را تفضل و عطای الهی می دانند. از نظر آنان ایمان لطف حق است و انسان تنها وظیفه دارد لطف و عطای حق را استجابت کند. اما امامیه بر خلاف اشعریان، بر اختیاری بودن ایمان تاکید و در دیدگاه خود به دلایل متعدد عقلی و نقلی استناد می کنند. از نظر امامیه هر فعل اختیاری دارای حداقل سه عنصر آگاهی و شناخت، میل و گرایش و قدرت و توانمندی است. آنها در هر موردی از سه عنصر، شواهدی از آیات و روایات را می آورند.
اختیار انسان;فعل اختیاری;اختیار;ایمان;ایمان;ایمان از نظر امامیه;ایمان از نظر اشاعره;
معاد;المیزان;طینت;روایات;شناخت;امامیه;آیه لا اکراه فی الدین;اکراه;اکراه;شیعه امامیه;اشاعره;تصمیم گیری;قرآن;معاد;شناخت;میل;امیال انسانی;اشاعره;نظریه کسب; قدرت;ناچاری و اضطرار;قلب کافر;افعال باطنی;مجازات کافران;قرآن;احادیث و روایات;