عنوان

پرواز روح و چگونگی زندگی پس از مرگ از دیدگاه سهروردی

فارسی

پرواز روح و چگونگی زندگی پس از مرگ از دیدگاه سهروردی

رضا حیدری نوری

ساوه

تابستان/1390

دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه

درک مفهوم، حقیقت و چگونگی معاد و حیات انسان ها پس از مرگ، بزرگترین مشغله ذهنی متفکران و صاحبنظران و سرلوحه دعوت پیامبران الهی و یکی از مهمترین اصول دین بوده است. سهروردی بعنوان پایه گذار و بزرگترین حکیم اشراقی با تکیه بر نور مطلق که مبداء هستی است و با استمداد از آیات قرآن کریم و متون و مفاهیم شریعت، سعی داشته است که ارتباط بین روح و مبدا هستی را پس از مرگ حفظ نماید. او با تکیه بر برخی از براهین فلسفی، نفوس ناطقه را جاودانه می داند و با مردود شمردن تناسخ، سرانجام ارواح را وصول به منبع نور و استغراق در آن می پندارد، و حدوث نفس را همزمان با حدوث بدن دانسته و حیات پس از مرگ نفوس انسانی را، مطابق با طهارت آنها، به مراتب مختلفی تقسیم می کند، وی برخی از نفوس را با اتصال به نور الانوار، در تنعم جاودانه می داند و برخی دیگر را در عالم برزخ از نعمتها برخوردار شمرده، و برخی را در عالم مثالی مظلمه، گرفتار عذاب دانسته است. هدف از نگارش این مقاله، تبیین دیدگاه سهرودی و بیان اختلاف نظر او با دیدگاه مشائین، در مورد حیات نفوس پس از مرگ، و نحوه ایجاد ارتباط بین آیات و احادیث، با فلسفه اشراق، درخصوص موضوع معاد است.

پرواز روح;سهروردی;نورالانوار;تناسخ;حکمت اشراق;معاد;تناسخ;جاودانگی;حیات نفوس پس از مرگ;

حدوث نفس;المشارع و المطارحات;موانع درک لذت;التلویحات;صورت مثالی;معاد جسمانی;الواح عمادی;حکمت الاشراق;خلود;خلود نفس;اشقیاء;مُثُل;فلسفه مشاء;نفس ناطقه(اصطلاح وابسته);نور مجرد;لذت عقلی نوری;نفوس طاهره;درک درد;

مقاله;