بررسی و تبیین چگونگی اعجاز قرآن در هیأت ایجاز از نگاه متکلمان
علی اوسط خانجانی، محمدرضا شعبانی ورکی
ساوه
تابستان/1391
دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه
متکلمان، اعجاز را به پشتوانه درستی دعوت پیامبران بر دو گونه «فعلی و قولی» دانسته اند. اعجاز قرآن که برجسته ترین مصداق آن قرآن کریم است، به دو ویژگی ممتاز است. یکی از آن دو حکمت، که ناظر بر محتوی و دیگری بلاغت است که مشعر بر اسلوب و صورت است. این مقاله با عنوان «اعجاز در هیأت ایجاز در قرآن کریم» کارکرد ایجاز را در سر سلسله اعجاز قولی یعنی قرآن کریم به کاوش نهاده است. نگارندگان در این مقاله پس از تبیین فلسفه ایجاز در آیات قرآن کریم و مفهوم شناسی آن، شواهد ایجاز را با استمداد از قواعد بلاغی مورد تحلیل قرار داده اند. بررسی ها حاکی از آن است که آیات مکی صبغه ایجازی دارد و فراوانی ایجاز قصر نیز در سراسر قرآن کریم بیشتر از ایجاز حذف است.
اعجاز قرآن;قرآن;ایجاز در قرآن;
المیزان;نهج البلاغه;نبوت;اسلوب قرآن;بلاغت قرآن;بلاغت معانی قرآن;آیات مکی;آیات مدنی;حکمت در قرآن;ایجاز حذف;ایجاز قصر;حذف اختزال;حذف اقتطاع;حذف اکتفا;نزول قرآن;اعجاز نظم قرآن;اختصار;نقش قرینه مقابله در تفسیر قرآن;سُوَر مکّی;تعمیم;سُوَر مدنی;اعجاز فعلی قرآن