انسان و انسان کامل از منظر عرفان اسلامی با تاکید بر آرا ابن عربی
مهین عرب
زنجان
تابستان/ 1388
دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان
قطعاً انسان در عالم آفرينش واجد جايگاه ممتازی است. در حـوزه عرفـان اسـلامی شـاهديكی از جامعترين تعاريف از انسان و جايگاه او در نظام هـستی هـستيم. عرفـای مـسلمان بـهخصوص ابن عربی با ارائه ظريف ترين و زيباترين تصوير از كامل ترين مرتبـه رشـد انـسان درغالب «انسان كامل»، بر اين نظر متفق اند كه انسان كامل، نه تنها علت غايی برپايی و قوام عـالمهستی، بلكه وجودش مايه بقا و تعادل نظام هستی است. او عقل مستفاد و قلـب عـالم وجـوداست، در او معرفت و عبوديت حق به حد كمال خود رسيده است. او بـه عنـوان كـون جـامعبهترين دليل و حجت بر حق تعالی است و در مقام قطب و روح عالم صاحب ولايـت بـوده وقدرت تصرف در عالم را داراست. او حلقه پيوند عالم ملك و ملكوت و واسـطه فـيض الهـیاست.در اين مقاله پس از ترسيم تصويری كلی (اگرچه مجمل) از جايگاه وجودی انسان و انسانكامل در نظام عالم، از منظر عرفان اسلامی، آراء عارف بزرگ محی الدين ابن عربی در اين بابارائه شده است و در آخر به نقد و بررسی انسان كامل متصوفه پرداخته شده است.
حضرت محمد(ص);ابن عربی;انسان;خلیفه اله;انسان کامل;عرفان اسلامی;
نفس انسان;کتاب تدوین و تکوین;اراده الهی;نظام هستی;واسطه فیض;جایگاه انسان در عالم هستی;شؤون انسان کامل ;انسان کامل متصوفه;عقل مستفاد;