عنوان

بررسی تاثیر آموزش در پویایی و تداوم عرفان اسلامی در ایران

فارسی

بررسی تاثیر آموزش در پویایی و تداوم عرفان اسلامی در ایران

محمدرضا کرمی پور , نقی کمالی

زنجان

پاييز/ 1392

دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان

عرفان چه در مفهوم عام و چه در معنای خاص از ابتدای ظهور در ایران ابتدا به شیوه آموزش ضمنی از پیر به جوان و شیخ و مراد به شاب و مرید در مجامع عمومی و در گفتگوهای روزمره انتقال یافته و در ذهن و قلب مردم نفوذ نموده با پیدایش دین اسلام و تربیت عارفان بزرگی چون، خواجه نصیرالدین طوسی، سعدی، حکیم ابوعلی سینا، شیخ اشراق و صدرا در طول ادوار مختلف آموزش های رسمی به صورت مستقیم از لحاظ علمی و عملی را ترویج نموده، شاگردانی را با استفاده از مجموعه رویکردهای تربیتی رفتارگرایی، شناخت گرایی، انسان گرایی و اجتماعی به محیط آموزشی آورده به سلاح علم و عمل تجهیز نموده و تحویل جامعه ایرانی داده اند. پژوهشگران در این مقاله ضمن بررسی نظریه های تربیتی و کاربرد آن ها در عرفان در جهت آموزش و پرورش جوانان، انسان ها را به کسب دانش و سیر و سلوک با ابنای بشر و همنوعان خویش در کره خاکی تشویق نموده اند تا عرفان نظری را با استفاده از نظریه های تربیتی که راهنمای عمل می باشند به عمل تبدیل نمایند.

دانش نظری;عرفان اسلامی;عرفان نظری;معرفت توحیدی;

نظریه رفتارگرایی;عشق;تعلیم;سالک;نظریه شناخت‌گرایی;مبانی نظری آموزش و پرورش;نظریه های آموزشی;نظریه انسان گرایی;

مقاله;