عنوان

تبیینی از هماوردی فلسفه و عرفان در حقیقت طلبی و کمال مداری انسان

فارسی

تبیینی از هماوردی فلسفه و عرفان در حقیقت طلبی و کمال مداری انسان

محمود قیوم زاده، محمد رضا مسعودزاده

ساوه

زمستان/1390

دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه

هماهنگی و هماوردی فلسفه و عرفان برای انسان و چگونگی تعامل این دو از جمله مباحث اساسی و لازم در حوزه مسائل فلسفی، عرفانی و دینی است؛ چه آنکه شناخت دقیق فلسفه و چگونگی همسویی آن با عرفان در تکامل و کمال خواهی انسان و نیل او به حقیقت، حائز اهمیت است. در این میان، نگاه ها و برداشت های مختلفی به فلسفه و فلسفیدن شده است. برخی نگاه ها جانبدارانه و برخی نفی انگارانه است، به همین سبب عده ای فلسفه را کاملا رد و غیر قابل جمع با عرفان می دانند؛ کمال خواهی و عشق را حقیقتی که با فلسفه سازش ندارد، می دانند. برخی دیگر فلسفه را همخوان و همراه با عشق و عرفان دانسته و تجلی حقیقت فلسفه را در عرفان جستجو می کنند، بنابراین پرسشها و مجهولاتی در ترابط و چگونگی تعامل فلسفه و عرفان در دستیابی انسان به حقیقت و رسیدن به سعادت و کمال مطرح می شود. در پژوهش حاضر با روش کتابخانه ای و تحلیل و توصیف داده های مطالعاتی به بررسی و تبیین این موضوع پرداخته و به سوالات مطروحه در این بحث پاسخ داده است به گونه ای که از مجموع مباحث می توان به دست آورد که نوع نگاه به فلسفه و تفکر بسیار مهم بوده و همچنین برداشت از عرفان هم اهمیت دارد و نهایتا می توان اذعان کرد که هر دو باید حقیقتی را بیابد و بچشد تا فلسفه حقیقی و حقیقت عرفان باشد و در این صورت همراهی و همسویی این دو و نقش آن در رسیدن انسان به حقیقت و کمال مطلوب، مبرهن خواهد شد.

حقیقت فلسفی;کمال حقیقی انسان;فلسفه الهی;معرفت حقیقت; اسلام;حقیقت طلبی;حقیقت;حقیقت عرفانی;عرفان;

الفیلسوف;المیزان;شفا;مثنوی;عقل;نهج البلاغه;کمال مطلوب انسان;ایمان;عارفان (مسلمان);راه کشف و شهود;ادراک انسان;اصول فلسفه و روش رئالیسم;شهود;عبودیت;محبت;بدبینی;مُثُل;منطق الطیر عطار;اعتبار قیاس ارسطویی;حق الیقین;عالم تجربی;رابطه عشق و فلسفه;ذم عقل;حکمت دنیا

مقاله;