حکماى مسلمان در سلوک معرفتى خود، همواره به دنبال حقایقى بوده اند که هرگونه شک و شبهه اى از آن زدوده شده باشد. در این مسیر، سرچشمه وحیانى کلام الهى و کلام اولیاى الهى راه گشا و مددرسان ایشان است. در این میان شیخ شهاب الدین سهروردى نخستین حکیم مسلمان است که با استشهاد و استناد به آیات و روایات، دیدگاه هاى خود را در مسیر نیل به حقیقت اعلا قرار داده است. در این مقاله دیدگاه ویژه هرمنوتیکى سهروردى، که در حکمت اسلامى با عنوان تأویل از آن یاد مى شود، مورد تحلیل قرار گرفته است. سهروردى با اتکا به نظریه خیال در حوزه معرفت شناسى و جهان شناسى خود، فرایند تأویل را براى درک و شهود حقایق باطنى ضرورى مى داند و با ذومراتب دانستن این فرایند مشکل نظریه تأویل به رأى را با واحد بودن حقیقت، دفع مى کند.
تأویل ;روایت;تخیل;رویت;فلسفه (عام);سهروردی;
نظام هستی;عقل شهودی;رویت خدا;نفس ناطقه;انوار مدبر;معرفت حقیقت;حقیقت;نظام نور و ظلمت;هرمس;عالم خیال;ادراک خیالی;مکاشفه;نظر;قوای باطنی نفس;اخوان تجرید;پیامبر;حکمت اشراق;جبرئیل;ماهیت وحی;